Türkiye Barolar Birliği Dergisi 142.Sayı

451 TBB Dergisi 2019 (142) Can AZER de bir karara varmıştır. 47 Kararda mahkemenin 27/2013 sayılı yasaya atfen artık düzenleyici işlemlerin denetlenebileceklerini vurgulaması önem taşımakla birlikte; hali hazırda davanın esasının görüşüldüğü bir aşamada, mahkemenin davanın açıldığı tarihe vurgu yaparak, ka- rar tarihindeki mevcut yasayı görmezden gelerek denetleme talebini reddetmesini anlamanın da mümkün olmadığını ayrıca belirtmek ge- rekmektedir. Sonuç Hukukun üstünlüğü ilkesine anayasasında yer veren bir ülkede, anayasada herhangi bir istisna öngörülmemiş ise idarenin tüm işlem ve eylemlerinin yargısal denetime tabi olması beklenmektedir. Hâlbuki yukarıda da değinildiği üzere, KKTC Anayasası’nda hukukun üstün- lüğü kavramına yer verilmiş olmasına rağmen ve yine anayasanın hiç- bir yerinde herhangi bir istisna olmamasına rağmen yargı organları, tüzük, yönetmelik ve kararnamelerin yasalara, diğer düzenleyici iş- lemlerin de anayasa ve yasalara uygunluğunun denetimini yapmama konusundaki tutumlarını 2013 yılına kadar değiştirmemişlerdir. KKTC Mahkemelerinin anayasada herhangi bir engel olmamasına rağmen adeta “hükümet tasarrufu” niteliğine bürünmelerine neden olacak şekilde düzenleyici işlemlere karşı doğrudan açılan davaları reddetmeleri hukuk devleti anlayışı ile bağdaşmamaktaydı. Kaldı ki KKTC idare hukukunun yakından ilişkili olduğu Türkiye, İngiltere ve Güney Kıbrıs hukuk sistemlerinde ve yargı organlarında benzer yakla- şımlar bulunmamasına rağmen, KKTC Mahkemelerinin uzun bir süre bu tutumu benimsemesi ve sürdürmesi hukuk devletine bakış açısın- daki sıkıntıyı ortaya koyması bakımından ayrıca önem taşımaktadır. Neyse ki, KKTC’nin kuruluşundan 2013 yılına kadar yargı organla- rının takındığı bu tutum, 27/2013 sayılı İyi İdare Yasası’nın 2. ve 19. maddeleri ile son bulmuştur. Söz konusu düzenlemeyle birlikte artık mahkemeler düzenleyici işlemlerin yargısal denetimini gerçekleştir- meye başlamışlar ve hukuk devletinde bu konuda yaratılan gedik bir anlamda ortadan kaldırılmıştır. 47 YİM, 27.02.2009 tarih, 81/2007 sayılı kararı, s.4, (www.mahkemeler.net , erişim ta- rihi 15.1.2018).

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1