Türkiye Barolar Birliği Dergisi 135.Sayı

416 İş Yargısında “Arabuluculuk” lerin koparılmadan sürdürülmesini ve adil bir karardan ziyade, her iki tarafın da tatmin edici bir çözüme ulaşmasını hedefleyen yöntem- lerdir. 29 Arabuluculuk faaliyeti ile taraflar arasındaki uyuşmazlıkların sulh yoluyla, daha kısa sürede, daha düşük maliyetle ve gizli kalarak çözümlenmesi sağlanmakta; bu sayede yargının iş yükü de azalmak- tadır. Yargısal çözümde kimin ne ölçüde haklı olduğuna bakılırken, arabuluculukta çözüme ulaşmada taraf menfaatleri esas alınmaktadır. Arabuluculuk yöntemi taraflara ve uyuşmazlığa uygun olarak belir- lenmektedir. Yargılama neticesinde davanın her iki tarafının da mem- nun olması mümkün değilken arabuluculuk, her iki tarafı da memnun edecek bir sonuca ulaşılmasını amaçlamaktadır. 30 Bir uyuşmazlığın arabulucu desteği ile çözülmesi halinde, taraf- ların özgür iradeleri tahtında ulaşılan sonuca razı olmaları, adalet fel- sefesi bakımından ideal bir düzeye işaret etmektedir. Uyuşmazlığın tarafı olan her bir kişinin kendisini yeterince ifade etme olanağı bu- lacağı bir ortamda, adalet duygusunun büyük ölçüde tatmin olacağı bu sonuç, birçok zaman hiçbir tarafın tam tatmin olmadığı mahkeme kararları ile kıyaslanamayacak derecede insani, vicdani ve ahlaki üs- tünlüğe sahiptir. Keza bu yöntem, uyuşmazlığın çözüm sürecini kı- saltması, gizliliğe riayet edilmesi, taraflar ve kamusal erk bakımından maliyeti düşürmesiyle de tercih üstünlüğünü haizdir. 31 Anayasa Mahkemesi’nin 10/7/2013 tarihli ve E.: 2012/94 ve K.: 2013/89 sayılı kararında 32 da belirtildiği gibi alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemleri yargının alternatifi olan ve dolayısıyla yargısal sistemin yerine ikame edilmeye çalışılan veya onunla rekabet içinde bulunan bir süreçler bütünü değildir. Tam tersine uyuşmazlıkların çö- zümü için öngörülen yöntemlere ilave edilmiş tamamlayıcı yöntemler topluluğudur. 29 Selçuk Öztek, “Tasarı Üzerine Genel Değerlendirme”, Medeni Usul Hukukunda Kanun Yolları ve Arabuluculuk Kanun Tasarısı, Medeni Usul ve İcra İflas Hukuk- çuları Toplantısı VI İzmir/Çeşme 19-20 Ekim 2007, Türkiye Barolar Birliği Yayın- ları 150, s.273; Gilles Peter (Çev: Ejder Yılmaz), “Alman Hukuk (Medeni) Yargıla- ması Örneğinde Devlet Mahkemelerinin Aşırı İş Yükü ve Bu Yükün Azaltılması Hakkında Stratejiler”, ABD, 1992/5,s. 759. 30 Özbek (2016), age, s.284 vd.; Begüm Dilemre Öden, “Arabulucuların Vergilendi- rilmesi”, İstanbul Barosu Dergisi, Cilt: 91, Sayı: 4, Yıl: 2017, s. 183-184. 31 Kürsat Karacabey, “Zorunlu Arabuluculugun Hukukun Temel İlkelerine Aykırılıgı ve Uygulanabilirligine Dair Sorunlar” , Ankara Barosu Dergisi , 2016/1, s. 460. 32 RG: 25.01.2014, 28893.