Türkiye Barolar Birliği Dergisi 136.Sayı

183 TBB Dergisi 2018 (136) Cenk AKİL / Mehmet Akif GÜL Resmî Gazetede hemen yayımlanır ve yasama, yürütme ve yargı organları- nı, idare makamlarını, gerçek ve tüzel kişileri bağlar.” Bu hükme yalnızca soyut ve somut norm denetimi ile mahkemenin önüne gelen mesele- ler bakımından geçerlilik tanınması; buna karşılık, bireysel başvuru neticesinde verilen kararların ise yalnızca başvuruya konu uyuşmaz- lık bakımından etkili olacağı sonucuna varılması her zaman doğru olmayabilir. Nitekim Anayasa Mahkemesi’nin yukarıda zikrettiğimiz kararlar bakımından vardığı sonuç, önüne gelen uyuşmazlığın karak- teri ile sıkı sıkıya bağlı olmayıp aynı konuda verilmesi muhtemel pek çok hak ihlâli kararını baştan önleyebilecek niteliktedir. Bu bağlamda, Anayasa Mahkemesi’nin yukarıda zikrettiğimiz iki kararında vardığı sonuç gerek ilk derece mahkemeleri gerekse Bölge Adliye Mahkeme- leri ve Yargıtay için bağlayıcı nitelikte görülmeli ve bu mahkemelerce karar tesis edilirken dikkate alınmalıdır. SONUÇ Kanunla tayin edilen bir sürenin mahkeme kararında hataen daha uzun gösterilmesi hâlinde, bunun hukuki sonuçlarına ilişkin olarak yüksek mahkeme kararları arasında çelişki göze çarpmaktadır. Bu bakımdan, Anayasa Mahkemesi’nin bireysel başvurular hakkında verdiği kararlar diğer mahkemeler tarafından da göz önünde bulun- durulmalıdır. Her ne kadar kanunla tayin edilen süreler ilgilisi için kesin ve hak düşürücü nitelikte ise de mezkûr sürenin mahkeme kararında ha- talı gösterilmesi hâlinde, anayasal hükümler çerçevesinde ilgililerin mahkeme kararlarına duydukları güvenin korunmasına ilişkin haklı beklentileri göz önüne alınmalı ve hak arama özgürlükleri ile adalete (mahkemeye) erişim hakları sınırlanmamalıdır. Kaynakça Başaklar Emin, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununda Müddetler, Ankara 1973. Berkin M. Necmeddin, Tatbikatçılara Medenî Usûl Hukuku Rehberi, İstanbul 1981. Bilge Necip/Önen Ergun, Medenî Yargılama Hukuku Dersleri, Ankara 1967. Erdönmez Güray, Pekcanıtez Medenî Usûl Hukuku, İstanbul 2017. Keleş Mehrigül, “Hukuk Usulünde Süreler”, İzBD, S. 1995/1.