Türkiye Barolar Birliği Dergisi 136.Sayı

255 TBB Dergisi 2018 (136) S. Derya YAKUPOĞLU b. Miras Sözleşmesinin Tarafların Anlaşmasıyla Sona Ermesi (Aufhebungsvertrag) TMK m. 546/I (ZGB Art. 513 Abs. I) hükmü uyarınca miras sözleş- mesi tarafların yazılı anlaşması ile her zaman ortadan kaldırılabilmek- tedir. Burada söz konusu olan miras sözleşmesini sona erdirme sözleş- mesidir (Aufhebungsvertrag). Miras sözleşmesi bir sözleşme olduğu için tarafların bunu tek taraflı olarak ortadan kaldırabilmeleri kural olarak mümkün değildir, bu ancak iki tarafın da anlaşmasıyla, yani yine bir sözleşme ile mümkün olmaktadır. Taraflar bu sözleşmeyle daha önce yapmış oldukları miras sözleşmesini tamamen veya kısmen ortadan kaldırabilmektedir. c. Miras Sözleşmesinin Taraflardan Birinin Sözleşmeden Dönmesi ile Sona Ermesi i. Kanundan Doğan Dönme Hakkı Miras sözleşmesinin taraflardan birinin dönmesi ile sona erme- si istisnai bir durumdur; zira bir sözleşme olması dolayısıyla taraflar kural olarak tek taraflı şekilde miras sözleşmesini sona erdirememek- tedir. Bu sebeple dönme hakkının yalnızca kanunda belirtilen hallerle sınırlı olduğunu vurgulamak gerekmektedir. TMK m. 546/II ve 547 hükümleri miras sözleşmesinden dönmenin mümkün olduğu iki hali düzenlemektedir: (1) Mirasçılıktan çıkarma sebeplerinden birinin varlığı halinde (Einseitige Aufhebung durch Enterbung) (TMK m. 546/II, ZGB Art. 513 Abs. 2): TMK m. 546/II hükmüne göre, miras sözleşmesiyle miras- çı atanan veya kendisine belirli mal bırakılan kişinin, mirasbırakana karşı miras sözleşmesinin yapılmasından sonra mirasçılıktan çıkarma sebebi oluşturan davranışta bulunduğu ortaya çıkarsa, mirasbırakan, miras sözleşmesini tek taraflı olarak ortadan kaldırabilmektedir. TMK m. 546/III hükmü uyarınca tek taraflı ortadan kaldırma vasiyetname için kanunda öngörülen şekillerden biriyle yapılmaktadır. Mirastan yoksunluk hallerinden farklı olarak burada miras sözleşmesi kendili- ğinden sona ermemekte, sona erme için mirasbırakanın miras sözleş-