Türkiye Barolar Birliği Dergisi 136.Sayı

25 TBB Dergisi 2018 (136) Yakup Levent KORKUT / Semih Batur KAYA yalnızca kendilerinin karar vermesi gereken konularda çoğunluk ta- rafından herhangi bir şekilde karar alınmamasını öngörür. Siyasal ka- rarlar bireylerin onuru ile uyumlu olduğu oranda ancak alınmalıdır. 48 Dolayısıyla demokrasi olgusunu savunmak kendi içerisinde bir çelişki barındırmaz. Demokrasinin temelinde eşit insan onuru düşüncesi ve insanın kendi kaderini belirleme kapasitesine, yani otonomisine du- yulan inanç bulunmaktadır. 49 Bu şekilde yönetim faaliyetine ilişkin beliren norm sorunu da gö- rüldüğü gibi çoğulcu demokrasi veya bir diğer ifade ile “ortaklık de- mokrasisi” ile halledilir. İşte bu irade sorunun çözümlenmesi de yine yargı erki tarafından gerçekleştirilir. Bu noktada özellikle anayasa yar- gısına görev düşmektedir. Özbudun anayasa yargısını hukuk devleti- nin gelişiminde “son ve en önemli merhale” olarak tanımlamaktadır. 50 Kanımızca bu tanımın önemi çoğulcu demokrasi anlayışı için katlana- rak artmaktadır; yani anayasa yargısı çoğulcu demokrasi bakımından da son ve en önemli merhale teşkil etmektedir. Gerçekten de yakın denilebilecek zamanlara kadar hukuk dev- leti deyiminden temel olarak yürütme erkinin kanunlara bağlılığını sağlayacak yargısal denetim anlaşılmıştır. Fransız İhtilalinden gelen bölünmez, devredilmez, yanılmaz ve temsil edilemez genel irade an- layışı etkisiyle, yasama iradesinin birey haklarına tecavüz edebileceği, dolayısıyla birey haklarının yalnızca yürütme erki karşısında değil, yasama iradesi karşısında da korunması gerekebileceği pek düşünül- memiştir. 51 Hâlbuki yasama iradesi de, özellikle çoğunlukçu demok- rasi anlayışında, en az yürütme iradesi kadar bireyin hak ve özgür- lüklerini ihlal etmektedir. Gerçekten de irade kültü yakın zamanlarda oldukça dehşet verici insan kıyımlarına yol açmıştır. Görüldüğü gibi iktidarın belirlenmesi, tanımlanması ve sınırlan- dırılması sürecinde yargı iradesi oldukça etkindir. Zira yargı iradesi yönetime ilişkin norm ve irade sorununu çözümlemektedir. Bu şekilde 48 Ronald Dworkin, “Siyasal Anayasanın Ahlaki Temelleri”, Anayasa Yargısı Dergisi, C. 28, 2011, 27-39, s. 29-30. 49 David Bethaam, Demokrasi ve İnsan Hakları, Liberte Yayınları, Çev. Bilal Cana- tan, 2. Baskı, Ankara 2014, s. 28. 50 Ergun Özbudun, Türk Anayasa Hukuku, Yetkin Yayınları, 16. Baskı, Ankara 2016, s. 403. 51 Özbudun, Türk Anayasa Hukuku s. 403.