Türkiye Barolar Birliği Dergisi 136.Sayı

311 TBB Dergisi 2018 (136) Özde DEREBOYLULAR / Perçem ARMAN Mahkeme, Loizidou başvurusuna ilişkin verdiği kararda, KK- TC’nin uluslararası toplum tarafından tanınan bir devlet olmaması nedeniyle yaptığı işlemlerin geçersiz olduğunu, Türk Silahlı Kuv- vetleri’nin adadaki varlığı nedeniyle Türkiye’nin adanın kuzeyini tam olarak kontrol ettiğini, bu sebeple burada meydana gelen ihlalle- rden KKTC’nin değil etkin kontrol uygulayan Türkiye’nin sorumlu olduğunu ve başvurucunun mülkiyet hakkının ihlalinin “ sürekli ” bir nitelikte olduğuna dikkat çekmiştir. 61 İhalin sürekliliği konusu, Tür- kiye’nin 1974’teki müdahalesinden bugüne kadar sorumlu tutulması anlamına geldiği için önemlidir. Böylelikle Sözleşmenin yargı or- ganlarının yetkilerinin tanındığı tarihten itibaren meydana gelecek ihlallerden sorumlu olunması şartı “ ihlalin sürekliliği ” tespitiyle işlevsiz hale gelmiştir. 62 Yeri gelmişken değinilmesi gereken bir husus; AİHM’in içtihat- larında yetki konusunda bir bütünlük olup olmadığıdır. Sözleşme organlarının içtihatlarının ciddi kuşkulara yol açmaması, belirlenen kriterlerin objektif olarak her koşulda uygulanmasına bağlıdır. Bu anlamda, yukarıda görüldüğü üzere Komisyon ve Mahkeme Kıbrıs başvurularında Sözleşmenin 1. maddesini geniş yorumlayarak Tür- kiye’nin Sözleşmeye göre sorumlu olduğu alanı ulusal toprakları ile sınırlı görmemiştir. Ne var ki, Sözleşme organları, benzer başka başvurularda aynı içtihatını sürdürmemiştir. 63 Örneğin NATO’nun Kosova Savaşındaki bombardımanları sırasında yakınları ölen Ban- koviç ve diğerleri’ nin 17 NATO üyesi devlete karşı yaptığı başvuru, AİHM tarafından, bu bombardımanların davalı devletlerin yargı ye- tkisi içinde meydana gelmediği gerekçesiyle reddedilmiştir. 64 Ayrıca 12. 1996 tarihli Loizidou kararı, prg. 52). Ayrıca bkz. Kudret Özersay, “Avrupa Birliği Normları ve AİHM Kararları Çerçevesinde Kuzey Kıbrıs ”, Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi ”, C. 3, No. 2, Bahar 2004, 49-64, s. 54 vd. 61 AİHM’in Türkiye’ye karşı 18. 12. 1996 tarihli Louzidou kararı, BN. 15318/89, prg. 91-96. 62 Renda Yaprak, “Loizidou Kararından Bugüne Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Kararları ve Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi Kararlarının Kıbrıs’taki Mülkiyet Sorununa Etkisi”, ABD, 2013(1), 387-397, s. 390; Gündüzler, s. 36. 63 Bkz. Necatigil, Kıbırs Uyuşmazlığı ve AİHM Kıskacında Türkiye, s. 71; Özersay, Avrupa Birliği Normları ve AİHM Kararları, s. 57. 64 Bankoviç, Stojanoviç, Stoimenovski, Joksimoviç ve Sukoviç v. Belçika, Çek Cum- huriyeti, Danimarka, Fransa, Almanya, Yunanistan, Macaristan, İzlanda, İtalya,