Türkiye Barolar Birliği Dergisi 136.Sayı

90 İntihara Yönlendirme Suçu cezalandırmayan kanunlar (Belçika, İsveç, Finlandiya, Lüksemburg vb.); intiharı suç saymayan fakat yardımda bulunanları cezalandıran kanunlar (Almanya, Arjantin, Avusturya, Danimarka, Norveç, İspan- yol, Brezilya, Türkiye vb.). 35 II. Terim Sorunu Doktrinde, intihara ilişkin terminolojinin çeşitlik gösterdiği ve ter- minolojide yer alan kavramların anlamlarının da yeterince açık olma- dığı ifade edilmektedir. Ayrıca, terimlerin bazen birbiri yerine geçecek şekilde kullanıldığı, örneğin intihar düşüncesine intihar girişimi (inti- har teşebbüsü); intihara intihar girişimi; intihar girişimine intihar de- nildiği, bunun sonucunda da kimi zaman tutarsızlıklara, kimi zaman birbiri ile çelişen anlam karışıklıklarına neden olduğu belirtilmekte- dir. 36 Örneğin bazı eserlerde, intihar terimi yerine “ istemli ölüm ” teri- minin kullanıldığını görmekteyiz. 37 Çalışmamızda, genel kabul gören intihar terimi kullanılacaktır. Türk Hukuku’nda Ünver, TCK’nın 84. maddesini karşılamak üzere “intihara yardım (suçu)” terimini kullanmaktadır. 38 Kanaatimizce yaza- rın yaptığı bu tercih yanlıştır, zira intihara yardım, bu suçun seçimlik hareketlerinden yalnızca birisini ( …başkasının intiharına herhangi bir şe- kilde yardım eden kişi… ) oluşturmaktadır. Çalışmamızda ayrıntılı olarak üzerinde durulacağı üzere bu suçta daha başka seçimlik hareketler de mevcuttur. Bu açıdan bakıldığında, yazarın hiçbir hukuksal gerekçe göstermeden TCK’nın 84. maddesini karşılamak için neden “intihara yardım suçu” ifadesini kullandığını anlamak mümkün gözükmemek- tedir. Arapça kökenli bir sözcük olan intihar, kesme, boğazlama anlamı- na gelen nahr sözcüğünden türetilmiş olup kendini öldürme anlamına gelmektedir. 39 35 Artuk/Gökcen/Yenidünya, Özel Hükümler, s.211; Artuk, İntihar ve İntihara Yardım Suçu, s.129. 36 Alptekin/Duyan, İntihar ve İntihar Girişimi, s.23. 37 Minois, İntiharın Tarihi, s.9 vd. 38 Yener Ünver, “Türk Ceza Hukuku Açısından Ötanazi”, in: Hukuk ve Etik Boyu- tuyla Ötanazi, Derleyen: Nur Centel, İstanbul 2011, s.38, 46, 48, 57, 58. 39 Mustafa Nihat Özön, Büyük Osmanlıca-Türkçe Sözlük, 5. Bası, İstanbul 1973, s.331.