Türkiye Barolar Birliği Dergisi 137.Sayı

156 7139 Sayılı Kanun Kapsamında Ormancılık ve Su Tahsisi ile Arazi Toplulaştırılmasının Anayasallığı mesi için bağlanması gereken silvikültürel planlar, usulünce yapılma- sı gereken damgalar ve tutulması gereken tutanaklar bulunmaktadır. Bunları hazırlama yetkisi devlet orman işletmelerindeyken, çok yıllık satışlarda kim tarafından ve nasıl gerçekleştirileceği belirsizdir. Her ne kadar amenajman planlarına bağlansa da, bir ormandaki ürünün hasat işlerinin beş yıla varan bir sürede bir başka kişi veya kuruma bırakılması, ormanın belirli bir süre için “işletmesinin devri” anlamı- na gelmektedir. Bu nedenle, yapılan değişiklik, Anayasa’nın 169. mad- desinde ifade edilen “Devlet ormanları kanuna göre, Devletçe yönetilir ve işletilir” hükmünün; özellikle “işletilir” kısmına aykırıdır. Ülkemiz orman amenajman planları, kızılçam, karaçam gibi tür- lerde 10 yıllık, meşe gibi daha uzun idare süreli ağaç cinslerinde ise 20 yıllık bir dönem için hazırlanır. Bu planlarda aynı yaşlı orman veya değişik yaşlı orman yönetim biçimleri temel alınarak, ilk plan döne- minde gençlik bakımı, sıklık bakımı, aralama, gençleştirme ve son ha- sılanın alım yer ve zamanları belirlenir. Bununla birlikte, bu planlarla verilen kararlar, yıllık çalışmalara yön göstermekle beraber, hava hal- leri, piyasa koşulları, yangın ve kar devirmeleri, sosyal baskılar gibi pek çok dışsal nedenle “işletmeci tarafından ve yıl bazında” uygula- nır. Üstelik doğal gençleştirme sahalarında bol tohum yılı, hava halleri veya kuraklık gibi faktörlerin etkisi daha fazladır ve aynı yıl içinde dahi uygulamanın gerçekleşip gerçekleşmeyeceği duruma göre karar- laştırılır. Hal böyleyken, beş yılı bulabilecek dönemler için satış yapıl- ması ormancılık pratiğine uygun değildir. Yapılan işlem, bu açıdan da Anayasa’nın 169. maddesine aykırıdır. Açık satışlarda, satışa çıkan orman ürününün tanımının yapılmış olması, açık artırmanın başlayacağı muhammen satış fiyatının usulün- ce belirlenebilmesinin ön koşuldur. Çok yıllık satışlarda, satışa çıkacak orman ürünleri yılı içerisinde yapılan satışlara göre daha büyük belir- sizlikler içerecektir. Açık artırmaya katılabilecek potansiyel alıcı sayısı düşecek, beraberinde rekabet azalacaktır. Çok yıllık bir dönem için ik- tisadi analiz yapmak zorunda kalan alıcılar daha büyük belirsizliklere göre fiyat teklif edecek ve açık artırma sonunda daha düşük bedellerle orman ürünleri satılacak ve dolayısıyla “kamu zararı” oluşacaktır. Bu da yapılan düzenlemenin ekonomik sonuçlarının kamu yararı üret- mekten uzak olduğunu göstermektedir. Bu düzenleme ile piyasayı