Türkiye Barolar Birliği Dergisi 137.Sayı

175 TBB Dergisi 2018 (137) Kenan OK/Uğur URUŞAK/Osman Korkut KANADOĞLU değişiklikle, temel amacı doğal varlıkları koruma olan faaliyetlerde kullanılması gereken bütçe daraltılmakta, bu alandaki kamu kaynak- ları azaltılmaktadır. Yapılan değişiklikle, devletin elde ettiği kaynakla- rı öncelikle doğa koruma alanında kullanma zorunluluğunu ortadan kaldırılmakta ve nasıl kullanacağı konusunda bağlayıcı hükümlerden kurtulmak istemektedir. Bu nedenle, doğa koruma ile ilgili devletin yükümlülüklerini ifade eden sözleşmelere aykırı bir düzenlemedir. 2. 7139 sayılı Kanunda Arazi Toplulaştırması ve Mülkiyet Hakkı 7139 sayılı Kanun’un 2. maddesi ile “Arazi toplulaştırma ve tar- la içi geliştirme hizmetlerini yürütmek” DSİ Genel Müdürlüğü’nün görevleri arasına eklenmiş ve bu görevin nasıl yerine getirileceği de aynı Kanun’un 7. maddesi ile ayrıntılı biçimde düzenlenmiştir. Bu maddeler, Anayasa’nın 2, 7, 13, 17, 35, 43, 44, 45, 56, 63, 168, 169, 170 ve 171. maddeleri ile Avrupa’nın Yaban Hayatı ve Yaşama Ortamları- nı Koruma Sözleşmesi, Özellikle Su Kuşları Yaşama Ortamı Olarak Uluslararası Öneme Sahip Sulak Alanlar Hakkında Sözleşmesi (Ram- sar Sözleşmesi), Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi, Kuşların Himayesine Dair Milletlerarası Sözleşme ile Dünya Kültürel ve Doğal Mirasın Ko- runması Sözleşmesi’ne aykırı hükümler içermektedir. Bu hükümler ve aykırılık nedenleri şöyle sıralanabilir; 2.1. DSİ’ye Yetki Aktarımı a) 7139 sayılı Kanun’un 7. maddesi ile 6200 sayılı DSİ Genel Mü- dürlüğünün Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun’a eklenen 9. mad- dede “Arazi toplulaştırma ve tarla içi geliştirme hizmetlerinin yürü- tülmesinde DSİ uygulayıcı kuruluş olarak yetkilidir. DSİ dışındaki kurum ve kuruluşlar DSİ’nin iznine tabi olarak proje idaresi sıfatıy- la arazi toplulaştırma ve tarla içi geliştirme hizmetlerini yürütmeye yetkilidir” hükmü yer almaktadır. İlkesel olarak arazi 37 toplulaştırması, tarımda verimliliğin artırıl- ması, üreticinin konforlu tarım ve yaşama koşulları elde etmesi için 37 Sınırları seçilmeye yeterli araçlarla belirlenmiş yeryüzü parçaları anlamında kul- lanılan arazi kavramına ilişkin olarak Türk Medeni Kanunu’nun 718. maddesinde şu hüküm yer almaktadır; “Arazi üzerindeki mülkiyet, kullanılmasında yarar ol- duğu ölçüde, üstündeki hava ve altındaki arz katmanlarını kapsar. Bu mülkiyetin kapsamına, yasal sınırlamalar saklı kalmak üzere yapılar, bitkiler ve kaynaklar da girer.”