Türkiye Barolar Birliği Dergisi 138.Sayı

216 Fatura İçeriğinin Kabul Edilmiş Sayılması Buna karşılık daha sonraki tarihli kararında ise Yargıtay, faturayı alan kişinin tacir sıfatını taşımasa bile itiraz mecburiyetinin bulunduğunu belirtmiştir. 32 Kanaatimizce ikinci görüş üstün tutulmalıdır. Fatura içe- riğinin kabul edilmiş sayılması hakkındaki düzenlemede (TTK m. 21), fatura muhatabının tacir olmasına ilişkin bir şart yoktur. Kanun ko- yucunun faturaya itiraz etme yükümlülüğünü sadece tacirler için dü- zenlemesine bir engel olmamasına rağmen, “fatura alan kişi”yi (TTK m. 21/2) itiraza mecbur bırakması, kanunun maksadının bu yönde ol- duğunu göstermektedir. İlk görüşün dayanağı olan gerekçenin (tacir olmayanlara itiraz etme mecburiyetinin ağır bir yükümlülük getire- ceği) haklılık payı bulunsa da, bu gerekçenin Kanun’un açık hükmü karşısında uygulanması mümkün olmamalıdır. Başka bir deyişle, bu gerekçe olan hukuk bakımından bir etki göstermeyip, olması gereken hukuk bakımından dikkate alınabilir. C. Fatura İçeriğine İtiraz Edilmemiş Olması Fatura içeriğinin kabul edilmiş sayılması için olumsuz bir şart ola- rak “faturayı alan muhatabın sekiz gün içinde faturaya itirazda bu- lunmamış olması” aranmaktadır (TTK m. 21/2). 33 Süresi içinde fatura içeriğine itiraz edilmiş olması, faturaya ilişkin karinenin uygulanma- masına neden olur. Faturayı alan taraf, sekiz gün içinde faturanın içe- riğine itiraz etmişse, fatura içeriğinin önceden yapılmış sözleşmeye uygun olduğunu faturayı düzenleyen tacir ispat etmelidir. 34 Kanunî bir karineye dayanan taraf, karine temelini oluşturan va- kıaya ilişkin ispat yükü altındadır (HMK m. 190/2). Karinenin hüküm ve sonuçlarını doğurması için, karine temelini karşılayan somut vakıa- ların doğruluğu mahkemece tespit edilmiş olmalıdır. Zira karine teme- li, karine normunun koşul vakıası hükmündedir 35 . Karine normunun sonucunun ortaya çıkması için, kanunî karineye dayanan taraf, önce- 32 HGK, 12.10.2011, E. 2011/15-472, K. 2011/608 (www.lexpera.com ). 33 Ülgen/Helvacı/Kendigelen/Kaya/Nomer Ertan, s. 277; Kayar, s. 134; Özdamar, s. 220; Ünal, Fatura, s. 155; Peksöz, s. 195. 34 Ülgen/Helvacı/Kendigelen/Kaya/Nomer Ertan, s. 276. 35 Markus Guggenbühl, Die gesetzlichen Vermutungen des Privatrechts und ihre Wirkungen im Zivilprozess, Schulthess Polygraphischer Verlag AG, Zürich 1990, s. 72-73; Hakan Pekcanıtez, Medenî Usûl Hukuku, 15. Bası, On İki Levha Yayıncı- lık, İstanbul 2017, s. 1660; Topuz, s. 72, 99.