Türkiye Barolar Birliği Dergisi 138.Sayı

57 TBB Dergisi 2018 (138) Fahrettin KIDIL nin ıslah olma yönündeki gayret ve başarılarını da neticesiz bırakacak- tır. Oysaki hürriyeti bağlayıcı cezanın infazı sırasında, kişinin kademe- li olarak toplumsal yaşama uyumlu hale getirilmesi, çok büyük önem arz etmektedir. 49 Kanun koyucu yeni infaz kanununun “ hapis cezalarının infazında gözetilecek ilkeler ” başlıklı 6. maddesinde önemli hükümlere yer vermiş ve rehabilitasyon amacına vurgu yapmıştır. Buna göre; cezanın infa- zında hükümlünün iyileştirilmesi hususunda mümkün olan araç ve olanak- lar kullanılır ve iyileştirmeye gereksinimleri olmadığı saptanan hükümlülere ilişkin infaz rejiminde, bu hükümlülerin kişilikleriyle orantılı bireyselleştiril- miş programlara yer verilmesine özen gösterilir. (CGTİHK 6/1-c,d) Dola- yısıyla yasa koyucu burada, iyileştirme programlarına uyum sağlayan ve artık iyileştirmeye gereksinimleri olmadığı saptanan hükümlülere, diğer mahkûmlardan farklı davranılması ve iyileşmeleri durumunda; kişilikleriyle orantılı bireyselleştirme yöntemlerine başvurulması ge- rektiğini düzenlemiştir. Koşullu salıverilmenin de bir bireyselleştirme vasıtası olduğu göz önünde bulundurulduğunda, bu kurumun daha en baştan; kişilerin iyileştirme programlarına uyum sağlayarak ıslah olup olmadıklarına bakılmaksızın, bazı mahkûmlar için tamamen yasaklanmış olması, yasa koyucunun kendi benimsemiş olduğu anlayışla da bağdaşma- maktadır. Koşullu salıverilmenin ne amaçla uygulanacağı ve bu kurumun genel esasları noktasında önemli bir metin olan 24 Eylül 2003 tarihli Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi’nin “ Koşullu Salıverilme ” adlı tav- siye kararı konu bağlamında ayrıca ele alınmalıdır. Kararda koşullu salıverilmenin, hapis cezası mahkûmlarının hapishane hayatından; yasalara uyumlu bir hayata geçmeleri sürecinde onlara destek olma- yı amaçladığı (m.3) ve hapis cezasının zararlı etkilerini azaltmak ve kişinin topluma tekrar kazandırılmasına destek olmak amacıyla, hu- kuk düzenlerinin ömür boyu hapis cezasına mahkûm olanlar da dâhil bü- tün mahkûmlara, koşullu salıverilme olanağını sunmaları gerektiği belirtilmiştir. (m.4) 50 Nitekim AİHM, vermiş olduğu bir kararda; sa- 49 Yenidünya, s. 90. 50 Recommendation Rec(2003)22 of The Committee of Ministers to Member States on Conditional Release (Parole) Bkz. https://rm.coe.int/16800ccb5d (erişim tarihi: