Türkiye Barolar Birliği Dergisi 138.Sayı

86 Gönüllü Vazgeçme biyle ya teşebbüsün tipikliğe uygunluğunun ve hukuka aykırılığının ya da kusurunun ortadan kalkması suretiyle suçun unsurlarının artık mevcut olmadığını ileri sürerler ve bu sebeple bu teorilerin günümüz- de temsilcisi bulunmamaktadır. 26 Esasında, hukuki teori taraftarları- nın hepsi gönüllü vazgeçmenin suçun unsurlarından birini ortadan kaldırdığını savunmaktadır. Hukuk teorileri de kendi içinde sübjektif ve objektif hukuk teorileri olarak ikiye ayrılmıştır. Sübjektif teoriler- den iptal teorisine göre gönüllü vazgeçmenin cezalandırılmamasının sebebi, vazgeçme iradesiyle beraber failin kastını iptal etmiş, kötü ni- yetinin yerine iyiniyetini koymuş olmasıdır. 27 Butlan teorisine göre ise, suçun icra hareketlerinden vazgeçen failin, baştan itibaren suç işleme iradesinin bulunmadığının kabulü gerekir ve fail bu yüzden cezalan- dırılmaz. 28 Kastın Zayıflığı teorisine göre ise fail, kastının yeterli yo- ğunlukta olmaması sebebiyle cezalandırılmamaktadır. 29 Zira zayıfla- yan bu kast failin teşebbüs sebebiyle cezalandırılabilmesi için yeterli değildir. 30 Yine sübjektif hukuki teorilerden olan karine teorisine göre ise failin icra hareketlerinden gönüllü vazgeçmesi, onun başından beri suçun tamamlanması açısından yeterli bir potansiyel iradeye sahip ol- madığını ve failin bu yüzden cezalandırılmayacağını savunmaktadır. 31 Objektif hukuki teori görüş taraftarlarına göre ise, icra başlangıcı ve netice bir bütün olarak değerlendirilmeli ve failin vazgeçme iradesiyle birlikte suç neticesinin gerçekleşmesi için yapmış olduğu hareketle- rinin izlerinin silindiği kabul edilmeli, fail bozduğu toplumsal barışı yeniden tesis ettiği gerekçesi ile cezalandırılmamalıdır. 32 Bu teorileri savunan yazarlardan; Binding failin vazgeçmeyle hareketlerini yapıl- mamış saydırdığını ve kurala aykırılığı ortadan kaldırdığını, Frank ise suça teşebbüsün toplum barışını bozduğunu ancak failin vazgeçmeyle bu barışı yeniden sağladığını savunmuşlardır. 33 Kanaatimizce bilhassa 26 Murat Arabacı, Gönüllü Vazgeçme, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü- sü Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir 2014, s.5. 27 Demirbaş, s.429; Ayhan Önder, Ceza Hukuku Genel Hükümler, 2. Basım, Beta Yayıncılık, İstanbul, 1992, s.416. 28 Demirbaş, s.430. 29 Demirbaş, s.430; Sözüer, s.236. 30 Mehmet Emin Artuk/Ahmet Gökcen/Ahmet Caner Yenidünya, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Adalet Yayınevi, 2017, s.611; Emin Artuk, Suçun Özel Görünüş Şekilleri, Ceza Hukuku El Kitabı, İstanbul 1989, s.250. 31 Önder, Ceza Hukuku Genel Hükümler, s.416; Demirbaş, s.430. 32 Önder, Ceza Hukuku Genel Hükümler, s.416-417. 33 Sözüer, s.237.