Türkiye Barolar Birliği Dergisi 139.Sayı

192 Çevrenin Korunmasına İlişkin İptal Davalarında Kişisel Menfaat Kavramı Çağdaş Başkent Ankara Derneği’nin benzer idari işlemlere karşı açmış olduğu davalarda Danıştay 6. Dairesi’nin vermiş olduğu ka- rarlar arasında çelişki olduğundan, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu bu çelişkiyi giderecek bir sonuca ulaşmıştır. Kurulun söz ko- nusu kararında, Çağdaş Başkent Ankara Derneği’nin, kuruluş amacı dikkate alındığında, Ankara kentini şehircilik, imar ve çevre yönle- rinden etkileyecek nitelikte bulunan plan değişikliğine karşı açılan davalarda sübjektif ehliyetinin (menfaat koşulu) bulunduğu sonucu- na varılmıştır. 54 Farklı bir değerlendirmenin yapıldığı daha yeni bir kararda ise, “… Vakıflarca dava açılabilmesi için vakıf senedinde ayrıca ve açıkça dava açma yetkisinin belirtilmiş olması şart olmayıp, hukuken bir kişilik sahibi olan vakıfların amaçlarının gerektirdiği durumlarda dava açabileceklerini kabul etmek gerekmektedir.” gerekçesine dayanılarak Çamlıhemşin bölgesi- nin çevre, doğal güzellik ve kültürünü korumak ve tanıtmak amacıy- la kurulan Çamlıhemşin- Hemşin Vakfı’nın, yol genişletmeye ilişkin projelerde, dava konusu işlemle kişisel, meşru ve güncel bir menfaat ilişkisinin bulunduğu sonucuna varılmıştır. 55 Bir başka derneğin açtığı iptal devasında ise, imar hukukunda dava ehliyetinin, salt hemşeri veya vatandaş sıfatıyla dahi dava açıl- masına olanak sağlayacak biçimde geniş yorumlanmasının kabul edi- lebileceği haller bulunduğu, ancak bireysel menfaatin ihlal edilmediği halde, çevresel duyarlılık ve kamusal menfaat nedeniyle dava açılma- sı durumunda, bu misyonun bir dernek tarafından üstlenilmesinin, anılan derneğin tarihçesi, şehircilik ve çevrecilik yönünden yaptığı ve yürüttüğü tüm faaliyet ve çalışmaları ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Salt dava ehliyeti yaratabilmek için dernek kurulamayacağı ve bu yolda bir irdeleme yapılmasının zorunluluğu K.2015/178 sayılı kararı. 54 Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu’nun 04.02.2015 tarih ve E. 2013/2174, K. 2015/194; E. 2013/243, K. 2015/193; E. 2013/2463, K. 2015/192; E. 2013/2465, K. 2015/191; E. 2013/2457, K. 2015/190; E. 2013/2461, K. 2015/189; E. 2013/3508, K. 2015/188; E. 2013/2462, K. 2015/187; E. 2013/2464, K. 2015/186; E. 2013/2456, K. 2015/185; E. 2013/2453, K. 2015/184; E. 2013/2454, K. 2015/183; E. 2013/2211, K. 2015/182; E. 2013/3799, K. 2015/181; E. 2012/1849, K. 2015/180; E. 2013/4616, K. 2015/179; E. 2014/331, K. 2015/178; E. 2014/328, K. 2015/176; E. 2013/452, K. 2015/175; E. 2013/24, K. 2015/174; sayılı kararları. 55 Danıştay 6. Dairesi’nin 06.12.2016 tarih ve E. 2016/8909, K. 2016/8078 sayılı kararı.