Türkiye Barolar Birliği Dergisi 139.Sayı

199 TBB Dergisi 2018 (139) Süheyla Suzan Gökalp ALICA Kararı uyarınca, idare hukuku alanında dava ehliyetinin ancak gerçek ve tüzel kişilere tanındığı hususunda kısıtlayıcı bir kural bulunmadı- ğı, idarede birçok merci ve organın tüzel kişilikleri olmamasına karşın kanunen üstlendikleri görev ve yetkiler nedeniyle bu görev ve yetki alanları içinde tasarruf ve dava ehliyetine sahip olduklarını hükme bağlamıştır. 72 Kent konseylerinin davacı sıfatını taşıdıkları çok fazla örnek bu- lunmamaktadır. Bir “Altın Madeni Sahası” projesine ilişkin Valiliğin “Çevresel Etki Değerlendirmesi Gerekli Değildir” kararının hukuka ve mevzuata aykırı olduğu, Anayasa tarafından güvence altına alın- mış olan çevrenin korunmasına ilişkin hükümlere uygun düşmediği iddialarıyla açılan davada, birçok davacının yanında Kent Konseyi de davacı konumunda yer almıştır. Danıştay bazı sendika, dernek, tabip odası ve köy muhtarlığının menfaat ilişkisinin bulunmadığına karar vermiş olmasına rağmen, Kırklareli Kent Konseyinin davacı sıfatı kabul edilerek dava ehliyetinin olduğu sonucuna varılmıştır. 73 Aynı şekilde Karaburun Kent Konseyi’nin balık çiftliği için verilen “ÇED Gerekli Değildir” kararının iptali için açılan davada ilk derece mahke- mesi Kent Konseyinin dava ehliyetinin bulunduğunu düşünerek men- faatin yokluğu dolayısıyla davayı reddetmemiş, uyuşmazlığı çözmüş ve davanın reddine karar vermiştir. 74 6.2. Köy Tüzel Kişiliği 442 sayılı Köy Kanunu’nun 37/7. maddesi uyarınca da köy tüzel kişiliği adına dava açmak ve açılan davayı takip yetkisi köy muhta- rına aittir. Köy muhtarının hukuki bir engelinin çıkması durumunda bu yetki aynı Kanun’un 33/b maddesine göre köy derneğinin seçeceği temsilciye tanınmıştır. Ancak, On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe Kurulması İle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Karar- namelerde Değişiklik Yapılmasına Dair 6360 sayılı Kanun’un 1. mad- desinde sayılan illere bağlı ilçelerin mülki sınırları içerisinde yer alan 72 Danıştay İçtihadı Birleştirme Kurulu’nun 08.03.1979 tarih ve E. 1971/1, K. 1979/1 sayılı kararı. 73 Danıştay 14. Dairesi’nin 23.02.2016 tarih ve E.2016/166, K.2016/1099 sayılı kararı. 74 İzmir Birinci İdare Mahkemesi’nin 24.02.2014 tarih ve E.2012/1291, K.2014/254 sayılı kararı.