Türkiye Barolar Birliği Dergisi 139.Sayı

69 TBB Dergisi 2018 (139) Gökhan DÖNMEZ imkânı olmadığı gibi, parlamentonun disiplin yetkisi üçüncü şahısları korumaya yeterli değildir. 89 Diğer taraftan milletvekillerinin herhangi bir yönde oy kullan- mak için rüşvet alması yasama sorumsuzluğu kapsamına girmez. Çünkü Türk Ceza Kanunu’na göre rüşvet suçunun oluşabilmesi için menfaat karşılığı olan vaadin yerine getirilmesi şart değildir. 90 Diğer bir tabirle, suç sayılan fiil yasama sorumsuzluğunun söz konusu ol- madığı ortamda gerçekleşir, ancak o suça bağlı taahhüt yasama so- rumsuzluğunun geçerli olduğu ortamda vücut bulursa, gerçekleşen suç bakımından yasama sorumsuzluğu hükümleri uygulama alanı bulamayacaktır. 91 Böyle olunca da rüşvet suçu oy vermeden önce tamamlandığı için, henüz ortada bir yasama fonksiyonu yoktur ve milletvekili verdiği oydan değil, oy vermezden önce rüşvet almaktan dolayı suçludur. 92 Amerika Birleşik Devletleri’ndeki yargı kararlarına baktığımızda ise; Macreadie-Gardiner’in çalışmasında da belirtildiği üzere, 93 bağım- sızlık sonrası, Yüksek Mahkeme Anderson v Dunn kararında, Kong- renin muhalifleri cezalandırma yetkisini kabul ederek, Kongrenin ka- balık, kapris, hatta komplo gibi her türlü şiddete maruz kalmamasını sağlamak için hakaret içeren söylemleri cezalandırma gücünün gerekli olduğuna karar vermiştir. 94 1857 yılında Kongre, federal bir suçtan do- layı bir yıllık hapis cezasına çarptırılanları Kongre çalışmalarına ka- tılmayı engelleyen bir yasa çıkardı. 95 Yüksek Mahkeme 1927 yılında, “McGrain v Daugherty” kararında, Senato’nun soruşturma yetkisini “yasama işlevine esas ve uygun bir yardımcı” olarak nitelendirmiş- tir. 96 Kararda; “ Kongrenin her iki kanadı da, kendi işleyişleri dâhilinde, bir bireyi kendisi yahut bir komitesi önünde tanıklık yapmaya zorlama yetkisine sahiptir. Bu durum, her bir parlamentonun uzun yıllara dayanan ayrı ayrı 89 Faruk Erem, Türk Ceza Hukuku, Genel Hükümler, AÜHF yayını No. 165, 6. bası Cilt I, Ankara 1962, s. 96; Teziç, s. 448. 90 Çetin Özek, “Mutlak Yasama Dokunulmazlığı Sınırlanabilir mi?”, İÜHFM , C. XXXI, sayı 1-4, İstanbul, 1966, s. 98-98; Tanör, Yüzbaşıoğu, s. 243; Keskinsoy, s. 110. 91 Özek, s. 104. 92 Teziç, s. 449; Tanör, Yüzbaşıoğu, s. 243. 93 Macreadie-Gardiner, s. 47. 94 Anderson v Dunn 19 U.S. (6 Wheat.) 204 (1821). 95 See Statute 2 U.S.C. Section 192: Refusal of witness to testify or produce papers. 96 McGrain v Daugherty 273 U.S. 135 (1927) pp. 174-75.