Türkiye Barolar Birliği Dergisi 140.Sayı

13 TBB Dergisi 2019 (140) Semih Batur KAYA Machivelli insanının doğasında kötülük bulunduğunu sık sık dile getirmektedir. Ona göre insanlar genellikle nankör, kaypak, ikiyüzlü, tehlikeler karşısında ürkek ve kazanç düşkünü varlıklardır. Kötü olan ve verdikleri sözleri tutmayan insanlar yalnızca zorunlu oldukları za- man iyi davranırlar. Ancak yakalanmadan kötülük yapmak seçeneğine ve özgürlüğüne sahip oldukları an her yerde kargaşa ile düzensizli- ği götürmekten kesinlikle geri durmazlar. İnsanlar iyilikten daha çok kötülük yapmaya her zaman daha hazırdırlar. 7 Herkes daha fazla güç daha fazla iktidar peşinde koşar. İktidar elde edilmesi istenen en üstün şeydir. 8 Machiavelli’nin Prensi en üstün emretme gücüne sahiptir ve bu anlamda egemenin ta kendisidir. Egemen devlete içkin olan egemen- liğin kullanıcısı ya da sahibi olarak algılandığından Machiavelli’nin Prensi esasında ardında kurumlarla donanmış bir yapıyı, yani “devlet”i ifade etmektedir. Nitekim Ona göre Prensin etrafında iktidarın yüceli- ği, yasalar ile devletin ve yakınlarının desteği vardır. 9 Geleneği ve geçmişi olan iktidar, yani belirli bir zaman var olmuş iktidarın devamlılığı daha kolay olur. Prensin bu tür iktidarlarda ik- tidarlarını koruma durumu yeni bir prensliğe göre daha kolay olur. 10 Bunda geçmiş iktidarda kalan anıların rolü de vardır. 11 Dolayısıyla bu- rada var olanın statikliği ve bunun belirli bir devamlılığı ve alışkanlığı oluşturma durumu bulunmaktadır. Bu iktidar için de böyledir. Buna iktidarın geçmişi artıkça bu geçmişten aldığı var olma ve devam etme kaynağının artışı etkinliği denilebilir. İktidarın geçmişi arttıkça kök- lenme ve yayılma hızı artar. Çünkü iktidar bu şekilde ontolojik meş- ruiyetini çözer ve topluluğun belleğinde belirli bir episteme, bilgi ve yönetim pratiği oluşturur. Bu nedenle bundan sonra bu iktidarın et- kinliğinin azalma durumu çok zor olur. Bu durum ancak topluluğun veya diğer bir etkenin dinamikliğinin iktidarın var olan statikliğini çözmesi ile söz konusu olabilir. İyi bir iktidarda tek bir hükümdar bulunur ve geriye kalanlar ta- mamıyla kuldur. Yönetim için hükümdar çeşitli yöneticiler atar ve 7 Mehmet Ali Ağaoğulları ve Levent Köker, Tanrı Devletinden Kral Devlete, İmge Kitabevi, 6. Baskı, Ankara 2013, s. 180. 8 Ağaoğulları ve Köker, a.g.e., s. 182. 9 Ağaoğulları ve Köker, a.g.e., s. 187-188. 10 Nicolo Machiavelli, Prens, Remzi Kitabevi, 3. Basım, İstanbul, 2016. s. 10. 11 Machiavelli, a.g.e., s. 25.