Türkiye Barolar Birliği Dergisi 140.Sayı

226 Zararın Birliği İlkesi ve Sonuçları Öğretide ve yargısal içtihatlarla kabul edilen zararın birliği ilkesi üzerine Alman hukukunda kapsamlı araştırmalar 16 bulunmakla birlik- te Türk 17 ve İsviçre hukukunda 18 konu üzerine yeterli araştırmanın ol- duğunu söylemek güçtür. Bu nedenle zararın birliği ilkesinin açıklığa kavuşturulması önemlidir. İşbu makale ile zararın birliği ilkesi, ilkenin istisnaları ve sonuçları ele alınmaktadır. Bu çerçevede zararın birliği ilkesinin sonuçlarından olan gelecekteki zarar tutarının peşin sermaye değerinin bulunma zo- runluluğunun nedenleri de açıklanacaktır. Diğer yandan işbu makale- de zararın birliği maddi zararlar bakımından ele alınacak olup, mane- vi tazminat bakımından zarar birliği ilkesi ele alınmayacaktır. I- ZARARIN BİRLİĞİ İLKESİ Genel kabul gören zararın birliği ilkesine göre aynı fiilden doğan zararların tümü, birbirinden bağımsız ayrı ayrı zararların toplamı ola- rak değil, bir birlik olarak ele alınır. 19 Diğer bir deyişle tazminat hesa- bının zararın birliği ilkesine göre yapılması halinde zarar periyodik olarak arttıkça, her periyod için ayrı tazminat hesaplanmaz; tek fiilden doğan zararların tamamı için tek tazminat verilebilir ve talep edilebilir. Ltd. v. Gleason, 181 Ill. 2d 460, 230 Ill. Dec. 229, 693 N.E.2d 358 (1998). 16 Alman hukukunda “schadenseinheit” anlamına gelen zararın birliği ilkesi için bkz. Panier, s.1 vd; MüKoBGB/Grothe, BGB § 199 Rn. 9-12; Peters, s.122 vd; Re- inhard Zimmermann/Jens Kleinschmidt, “Verjährung: Grundgedanken und Besonderheiten bei Ansprüchen auf Schadensersatz”, Tradition mit Weitsicht Festschrift für Eugen Bucher zum 80. Geburtstag, Stämpfli Verlag, Berne 2009, s. 861-888, s.877 vd. Zararın birliğine ilişkin bazı Alman mahkeme kararları şöyledir: RGZ 83, 354; BGHZ 6, 195; BGHZ 73, 363; BGHZ 100, 228; BGH 16.11.1999, NJW 2000, 861; BGH 3.6.1997, NJW 1997, 2448; BGH 27.11.1990, NJW 1991, 973; BGH 30.1.1973, NJW 1973; BGH 15. 11. 2012, NJW-RR 2013, 113; BGH 8.11.2016, NZG 2017, 753. 17 Türk hukukunda zamanaşımı başlangıcı bakımından zararın birliği ilkesine de- ğinen sınırlı sayıda makale bulunmaktadır. Bkz. Sungurbey, s.98 vd; Karacabey, s.498; Doğangün, s.200 vd; Savaş, s.132 vd. 18 Philippe Seiler, Die Verjährung von Schadenersatzforderungen aus Positiver Vertragsverletzung, Dissertation, St. Gallen 2011, s.40. 19 Sungurbey, s.98 vd; Karacabey, s.498; Doğangün, s.200 vd; Savaş, s.132 vd. “…“Za- rarın birliği prensibi” olarak tanımlanan ve Alman ve İsviçre uygulamasında da yerleşmiş bir içtihat olarak benimsenen bu temel prensibe göre; haksız fiilden do- ğan zararların tümü, birbirinden bağımsız ayrı ayrı zararlar toplamı olarak değil de bir birlik olarak ele alınır…”; Yargıtay 4. Hukuk Dairesi’nin 22.01.1981 tarihli, E. 1980/12753, K. 1981/415 sayılı kararı; bkz. Yargıtay Kararları Dergisi, Ankara 1982, C.8, Sa.1, s.32.