Türkiye Barolar Birliği Dergisi 140.Sayı

77 TBB Dergisi 2019 (140) Mehmet KARAARSLAN “yargının yerine ikame edilmeye çalışılan bir kurum olmayıp, aksine yargının etkin ve verimli çalışabilmesine ve yargı ile ilgili anayasal ku- ralların tam anlamıyla işlerlik kazanabilmesine katkı sağlayan, yargı- nın yanında yer alan ve uyuşmazlık çözümü bağlamında işlev gören bir mekanizmalar bütünü olarak ortaya çıkmaktadır.” 26 Dolayısıyla hukuki sorunların çözümünde yargısal çözüm yolları asli yol olma- ya devam edecek ancak alternatif uyuşmazlık çözüm usulleri yargının daha etkin bir şekilde çalışmasına yardımcı olacaktır. B. ARABULUCULUK Arabuluculuk; ortaya çıkan bir uyuşmazlığın, tarafların iradi mü- racaatı üzerine arabulucu olarak adlandırılan tarafsız ve güvenilir bir üçüncü kişi yardımıyla tarafların üzerinde anlaştıkları usul ve esas- lar çerçevesinde iki tarafın da menfaatini esas alarak çözümlenmesi faaliyeti olarak tanımlanmaktadır. 27 Benzer bir tanımlama 6325 sayılı Arabuluculuk Kanunu’nun 28 tanımlar başlıklı 2/b. maddesinde de ya- pılmıştır. Alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemleri arasında en çok kullanı- lan yöntem arabuluculuktur. 29 Arabuluculuğun yaygın olarak hukuk sistemlerinde kullanılmasındaki en önemli neden çözüm ve sürecin ta- rafların kontrolünde olmasıdır. 30 Arabulucu bu süreçte hâkim konum- da olmayıp sadece taraflarca anlaşılan hususları formüle etmektedir. 31 ri Tahkim”, Hukukta Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yolları, Ankara, Mayıs 2018, s.42; Ildır, s.387-388. 26 Süha Tanrıver, “Hukuki Uyuşmazlıklar Bağlamında Alternatif Uyuşmazlık Çö- züm Yolları ve Özellikle Arabuluculuk, TBB Dergisi, S.64, 2006, s.154-155. 27 Hakan Pekcanıtez/Muhammet Özekes/Mine Akkan/Hülya Taş Korkmaz (Edi- törler), Medeni Usul Hukuku C.III, 15. Bası, İstanbul, Mart 2017, s.2813; Ferhat Yıldırım, “Türk Hukuk Sisteminde Alternatif Bir Çözüm Yolu Olarak Arabulu- culuk”, International Journal of Social Sciences and Education Research , 2 (3), 2016, (http://dergipark.ulakbim.gov.tr/ijsser/, E.T.6.12.2017) s.749; Muratcan Bayrak- tar, “Alman ve Türk hukuk Sistemlerinde Arabuluculuk Düzenlemelerine Genel Bakış,” İstanbul Barosu Dergisi , C.89, S.4, Yıl:2015, s.154-155; Tanrıver, s.151; Azar- kan, s.44-45. 28 Resmi Gazete, T.22.6.2012, S.28331. 29 Şükran Şıpka, “Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu Tasarısı’nın Değerlendirilmesi,” İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl:6, S.12, Güz 2007/2, s.163. 30 Muhammet Özekes, “Uyuşmazlık Çözüm Yolları İçinde Arabuluculuk ve Bir Dü- zenleme Önerisi, Hukuk Perspektifleri Dergisi, Yıl:2006, S.7, İstanbul 2006, s.44. 31 Dilşad Yılmaz, Türk ve Alman İdare Hukukunda Arabuluculuk ve Sulhe İlişkin