Türkiye Barolar Birliği Dergisi 141.Sayı

136 Modern Devlet ve Uyuşturucu ABD Örneği Üzerinden Bir İnceleme yetkisi verdiğini ve bu çerçevede kullanılan gücün, eyalet düzeyinde polis gücünün kötüye kullanılması sayılamayacağına hükmetti. 1920 tarihli Jin Fue Moy v.Birleşik Devletler davasında ise FYM, hekimlerin ancak çok sıkı kılavuzlar eşliğinde narkotiği hastalarına verebilecekle- rini, bu sıkı çerçeve dışında kullanıcıların alışkanlıklarını devam ettir- melerine yol açacak şekilde bir narkotik verilmesinin suç teşkil edece- ğini hükme bağladı. 89 Mahkemenin buna benzer kararları devam etti ve 1922 tarihli Birleşik Devletler v. Behrman davasında FYM doktorların afyonu reçetelendirebileceklerini, ancak bunun makul oranın üzerin- de olmasının şüphe celbedeceğini belirtti. FYM’ye göre, bu durumda sözde reçeteler zarar verici uyuşturuculara ilişkin hastalıklı bir iştahın taltif edilmesi manasına gelebilecek veya Mahkemenin Webb ve Jin da- vasında ortaya koyduğu ilkeler doğrultusunda yorumlanacak yasanın ihlalini oluşturacaktı. 90 Berhman kararından sonra Narkotik Masası bir- çok medikal kliniğe baskın yaptı. FYM bunun akabinde 1925 yılında verdiği Birleşik Devletler v. Linder kararında önceki kararlarında kısmi bir değişikliğe gitti ve tıbbi pratiklerin doğrudan kontrolünü hukuk dışı bulmakla beraber, Harrison Yasası’nın gözetim (surveilance) ve bu hususta düzenleme yapmaya imkân verdiğini belirtti. Kimilerine göre FYM’nin bu kararı Narkotik Masasının sonrasında da devam eden doğrudan müdahalelerine engel olmamıştır. 91 Harrison Yasası, daha sonra çıkarılan yasalarla, daha da geniş bir uygulama alanı kazanmıştır. Örneğin, 1922 tarihli Narkotik İlaçların İthali ve İhracı Yasası narkotik maddelerin illegal ithallerinde, bulun- durmalarında, alım ve satımlarında vb. eylemlerde hapis cezasının üst sınırını 10 yıla çıkarttı. Yine bu dönemde çıkarılan Miller Yasası ise ya- sal afyon ve kakao ithalini denetlemek için Federal Narkotik Kontrol Kurulunu (FNCB) kurdu. Daha sonra bu Kurum 1930 yılında Narkotik Bölümüyle birleşmiş ve Federal Narkotik Büro adını almıştır. Kongre ise 1924 yılında eroin üretimini ve ithalini yasaklayan bir yasayı kabul etti. Diğer afyonların aksine, eroinin tıbbi ve bilimsel amaçlardan çok tamamıyla eğlence amaçlı olduğu düşünülüyordu. 92 89 US Supreme Court. (1920). Jin Fuey Moy v. United States, 254 U.S. 189. 90 US Supreme Court. (1922). United States v. Behrman, 258 U.S. 280. 91 Ghatak “The Opium Wars”, s.44-45. 92 Ibid s. 45.