Türkiye Barolar Birliği Dergisi 141.Sayı

309 TBB Dergisi 2019 (141) Aydın KAYA deli Uber tarafından belirlenmekte olup, bu bedel yolcudan tahsil edil- dikten sonra sürücünün payı aktarılmaktadır. Buna ilave olarak Uber’in, taşımacılık hizmetinin gerçekleştirileceği araçların nitelikleri, sürücüler ve davranışları üzerinde, belli durumlarda sürücülerin sistemin dışına atılmasına kadar varabilen kesin bir hâkimiyeti bulunmaktadır. 85 Dolayısıyla ABAD, Uber’in sunduğu aracılık hizmetinin, karak- teristik unsuru taşımacılık hizmeti olan birleşik hizmetin bütünleyici unsuru olduğuna ve Uber tarafından sunulan işbu birleşik hizmetin bilgi toplumu hizmeti olmayıp, taşımacılık hizmeti olduğuna hükmet- miştir. 86 Anılan kararlar ışığında Uber tarafından ülkemizde taksi sürücü- lerine ve yolcularına ücretsiz olarak sunulan hizmetler bakımından aracılık hizmetinden bahsedilebilecektir. Aynı durum çalışmamızın kapsamı dışında bırakılan BiTaksi uygulaması için de geçerlidir. Zira her ne kadar anılan uygulamalar hem yolcular hem de taksi sürücüleri lehine katma değer yaratsa da, taksicilik hizmeti anılan uygulamalar olmadan da varlığını sürdürmektedir. Buna ek olarak yolcu taşıma sözleşmesinin esaslı unsurları, taksi sürücüsü ile yolcunun iradelerine göre belirlenmekte dolayısıyla bu sözleşmenin tarafları yolcu ve taksi sürücüsü olmaktadır. 87 85 Asociación Profesional Élite Taxi v. Uber Systems Spain SL, para. 39; Asociación Profesional Élite Taxi v. Uber Systems Spain SL(Opinion), para. 43 vd.; Söz konu- su hakimiyet aynı zamanda Uber sürücülerinin, Uber’in işçisi olduğuna gerekçe oluşturmaktadır. Bkz. Aslam & Farrar v. Uber, para. 52-57, 92; Uber Technologies, Inc. v Barbara Berwick, s. 9; Güç ve bilgi asimetrisinin, özellikle de geçimini Uber üzerinden sağlama amacında olan sürücüler üzerinde kurulan denetim ve haki- miyet bakımından etkisi için, Bkz. Alex Rosenblat/Luke Stark, “Algorithmic La- bor and Information Asymmetries: A Case Study of Uber’s Drivers”, International Journal Of Communication, 2016, Vol. 10; Noto La Diega, s. 410. 86 Asociación Profesional Élite Taxi v. Uber Systems Spain SL, para. 40, 48; Aynı yönde, Uber Technologies, Inc. v Barbara Berwick, s. 8; Aslam & Farrar v. Uber, para. 89, 92; Benzer şekilde İtalya’da da mahkeme tarafından, taksicilik hizmetle- ri kapsamında arz ve talebin uygulama üzerinden buluşturulmasıyla, yolcuların taksi taleplerinin dağıtıldığı merkez istasyonu arayarak bu hizmete ulaşmaları arasında fark bulunmadığı kabul edilmiştir. Bkz. Noto La Diega, s. 402. 87 Yargıtay, BiTaksi uygulamasının belki de ilkel hali olarak nitelendirilebilecek olan taksi bürolarının taşıma sözleşmesinin tarafı olduğuna karar vermiştir. Bkz. Y11HD, E. 1979/4273, K. 1979/4001, T. 19.09.1979, www.kazanci.com, (E.T.: 18.04.2018). An- cak anılan karara esas uygulama bakımından, yolcu taşıma sözleşmesinin esaslı un- surları doğrudan taksiciler ile yolcular tarafından belirlendiğinden ve taksi büroları yalnızca sözleşme kurulmasına aracılık ettiğinden, anılan büroların taşıma sözleş- mesinin tarafı olarak kabul edilmesi kanaatimizce isabetsizdir.