Türkiye Barolar Birliği Dergisi 141.Sayı

427 TBB Dergisi 2019 (141) Gülşah Sinem AYDIN sonra başvurucuların tescilin yolsuz yapılıp yapılmadığını bilmesi gerektiği söylenemez. Bu nedenle arsa malikleri ile başvurucuların çatışan menfaatlerinin hangi tarafın daha fazla iyiniyetli olduğuna bakılarak çözüme kavuşturulması gerekir. - Arsa maliklerinin, binanın projesi bulunmadığını ve dolayısıyla yapı kullanım izni alamayacak durumda olduğunu bilmelerine rağmen yükleniciye pay devretmeleri, yüklenicinin başkalarına pay satışı yaptığını da tapu kayıtlarıyla ve fiilen bilmeleri, buna rağmen yirmi dört yıl boyunca hiçbir yasal girişimde bulunmama- ları, bina ekonomik ömrünü doldurmaya başladığı ve arsa olarak daha fazla kıymet kazandığı bir dönemde daha önce devredilmiş payların adlarına tescili istemiyle dava açmaları, iyiniyetli olma- dıklarını göstermektedir. - TürkMedenî Kanunu’nda düzenlenen iyiniyet ilkesi, 743 sayılı Türk Kanunu Medenîsi’ndeki 25 “sırf gayrı ızrar eden suiistimal” kavramın- dan farklıdır. Arsa malikleri, başkasına zarar vermek değil, kazanç sağlamak amacıyla da olsa iyiniyetli olmadıkları sürece mevzuat ve Yargıtay kararlarındaki lehe hususlardan yararlanamaz. - Öte yandan başvurucuların, uğradıkları zarardan dolayı talepleri- ni, hak kazanmadığı hâlde devraldığı kabul edilen arsa paylarını kendisine satan yükleniciye yöneltmeleri hâlinde, zamanaşımına ilişkin hükümler karşısında başarı şansları şüphelidir. - Dolayısıyla başvurucuların mülkiyet hakkının ihlâl edildiğine ka- rar verilmesi gerekir. III. DEĞERLENDİRME Yukarıda yer verildiği üzere konuya ilişkin Yargıtay’ın yerleşik kararları ile Anayasa Mahkemesi kararı, üçüncü kişilerin güvenle ba- ğımsız bölüm almaya devam etmesini tamamen olumsuz yönde etki- leyecek kararlardır. Yargıtay’ın bu uygulamasına göre alıcı-üçüncü kişi, tapu senedin- de malik hanesinde satıcının adını görerek geçerli satış sözleşmesi ile 25 Kanun No: 743, Kabul Tarihi: 17.2.1926, Resmî Gazete Tarihi: 4.4.1926, Sayı: 339, Mülga Tarihi: 1.1.2002.