Türkiye Barolar Birliği Dergisi 141.Sayı

433 TBB Dergisi 2019 (141) Gülşah Sinem AYDIN de ayrılmaktadır. Şöyle ki; Yargıtay’a göre yükleniciden arsa payı dev- ralan alıcı-üçüncü kişinin ve hatta bu üçüncü kişiden söz konusu arsa payını devralan diğer alıcı-üçüncü kişilerin TMK m. 1023 kapsamında yapacakları iyiniyet savunmaları kabul edilmemelidir. Oysa aynî etkili dönme görüşü, dönmeden önce iyiniyetle hak kazanan üçüncü kişi- lerin kazanımlarının korunacağı temeline dayanmaktadır. 33 İşte Yar- gıtay kararlarında yer alan alıcı-üçüncü kişilerin doğrudan iyiniyetli olmadığı şeklindeki görüş sebebi ile sözleşmeden dönmenin sonuçları bakımından Yargıtay’ın görüşü, aynî etkili dönme görüşünün de ama- cını aşan farklı bir görüş olarak nitelendirilmelidir. Belirtmek isteriz ki aynî etkili dönme görüşü değerli hukukçular tarafından kabul edilmekle birlikte, bu görüşün Türk Hukuku bakı- mından savunulamayacağı yönündeki görüşe 34 biz de katılıyoruz. Gerçekten de bu hususta TBK m. 136/II, c. 1 kanıt oluşturmaktadır. Bu hükme göre “Karşılıklı borç yükleyen sözleşmelerde imkânsızlık sebebiyle borçtan kurtulan borçlu, karşı taraftan almış olduğu edimi sebepsiz zenginleş- me hükümleri uyarınca geri vermekle yükümlü olup, henüz kendisine ifa edil- memiş olan edimi isteme hakkını kaybeder”. Görüldüğü üzere söz konusu hükümde de tıpkı sözleşmeden dönmede olduğu gibi, bozucu yenilik doğuran hakkın kullanılması ile borçlandırıcı işlemin (sebebin) sonra- dan ortadan kalkması durumu söz konusudur ve Kanun hükmünde açıkça belirtildiği üzere bu durum tasarruf işleminin geçersizliğine yol açmamakta, iade sebepsiz zenginleşme hükümleri uyarınca (sona ermiş sebebe dayalı sebepsiz zenginleşme; condictio ob causam finitam; TBK m. 77/ II) olmaktadır. Aynî etkili dönme görüşünün kabul edilemeyeceğini gösteren bir diğer gerekçe, taşınmazlarda tescil prensibinin istisnalarının kanun tarafından öngörülmesi gerekliliğidir. Oysa aynî etkili dönme görüşü kabul edilirse mülkiyetini kaybetmiş kimse, tescil dışında bu hakkını 33 Öz, Dönme, s. 259-260; Buz, s. 141; Ayan, S., s. 274; Aynî etkili dönme görüşüne ilişkin aynı yönde tespit için bkz. Kırca, s. 87. 34 Özmen/Ürem, s. 23 vd.; Etem Sabâ Özmen, “Medeni Kanun’un Taşınmaz Hu- kukuna İlişkin Hükümlerinin Borçlar Hukukuyla İlintisi ve Yargı Kararlarının Eleştirisi”, Medeni Kanun’un ve Borçlar Kanunu’nun 90. Yılı Uluslararası Sem- pozyumu, 1926’dan Günümüze Türk-İsviçre Medeni Hukuku, 17-18-19-20 Şubat 2016, I. Cilt, Ankara 2017 (Sempozyum), s. 554-555; Ürem, s. 178 vd.; Özmen, TBBD , s. 501 vd.