Türkiye Barolar Birliği Dergisi 142.Sayı

105 TBB Dergisi 2019 (142) Recep DOĞAN 3- Hâkim kararı veya gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısı tarafından alınmış bir karar olmalıdır Bir suça ilişkin delil elde etmek için şüpheli veya sanık üzerinde iç beden muayenesi yapılabilmesine ya da vücuttan kan veya benzeri biyolojik örneklerle saç, tükürük, tırnak gibi örnekler alınabilmesine; Cumhuriyet savcısı veya mağdurun istemiyle ya da re’sen hâkim veya mahkeme, gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısı tarafından karar verilebilir. Cumhuriyet savcısının kararı, yirmi dört saat içinde hâkim veya mahkemenin onayına sunulur. Hâkim veya mahkeme, yirmi dört saat içinde kararını verir. Onaylanmayan karar- lar hükümsüz kalır ve elde edilen deliller kullanılamaz. Gecikmesinde sakınca bulunan haller, Yönetmeliğin 3’üncü maddesinde belirlenmiş olup buna göre; “derhâl işlem yapılmadığı takdirde suçun iz, eser, emare ve delillerinin kaybolması veya şüphelinin kaçması veya kim- liğinin saptanamaması ihtimalinin ortaya çıkması hâli” gecikmesinde sakınca bulunan hal olarak tanımlanmıştır. Dolayısıyla gecikmesinde sakınca bulunan hallerde dahi daha sonradan hâkimin onayının alınması zorunludur. Burada tartışılan husus, sanığın veya şüphelinin kendi rızası ile beden muayenesine veya örnek alınmasına rıza göstermesi halinde halen hâkim kararına gerek olup olmadığı hususudur. Yaygın olan görüşe göre, bu durum- da dahi yetkili makamın yani Cumhuriyet savcısının kararı olmalı bu karar hâkimin onayına sunulmalıdır. 33 Çünkü Yönetmeliğin 18/2 ve 3 maddeleriyle CMK’nın 76/2 maddesinde sadece mağdurun rızası ha- linde yetkili makamdan karar alınmasına gerek olmadığı belirtilmiş olup sanık veya şüpheli için böyle bir imkâna yer verilmemiştir. 34 Ge- rek beden muayenesi gerekse vücuttan örnek alınması uzmanlık ge- rektiren soruşturma işlemlerinden olup insan vücuduna yönelik bir müdahale de oluşturması sebebiyle kanunda öngörülen asgari kayıt ve koşullara bağlanması tabiidir. Bu durumda, Cumhuriyet savcısı- nın veya mahkemenin kararı olmaksızın şüpheli veya sanığın beden 33 Ahmet Caner Yenidünya, Zafer İçer, Ceza Muhakemesi Hukuku, Adalet Yayıne- vi, Ankara 2016, s.659; Centel/ Zafer, s.272; Öztürk/Tezcan/Erdem/Sırma/Say- gılar/Alan, 2010, s.458; Yener Ünver, Hakan Hakeri, Ceza Muhakemesi Hukuku, 13. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017, s. 282. Karşı görüş için bkz. Kunter/ Yenisey/ Nuhoğlu, s.1006, 1016; Soyaslan, s.270-271. 34 Yargıtay 14. CD.’nin 12.04. 2012 tarih ve 2012/1955 E., 2012/4351 K. sayılı kararı.