Türkiye Barolar Birliği Dergisi 142.Sayı

342 Yapay Zekâ ve Telif Hakkı olmadıkları aksine bunların öğrenme, değerlendirme, akıl yürütme, tahmin etme, sonuç çıkarma, karar verme gibi bazı bilişsel özelliklere sahip oldukları yönünden eleştirilebilir. 177 Zira yapay zekâların ger- çekleştirdiği çok hızlı öğrenme faaliyeti neticesinde sahibinin bile ön- göremeyeceği davranışlar ortaya koyma ve zararlar verme ihtimali de mevcuttur. 178 Yine gelecekte yapay zekâlarla insanların birbirine karı- şabilme ihtimalinin de mümkün olduğu ileri sürülmektedir. Örneğin yapay bir organa sahip bir insanın sırf bir parçası yapay olduğu için daha az insan olarak kabul edilmesi mümkün olmamaktadır. 179 Buna göre, gelecekte vücudunun büyük bir kısmı yapay organlardan olu- şan bir insanla, insan beynini taklit eden bir yapay zekâya sahip ve vücudu tamamen yapay olan bir robot karşılaştırıldığında, hangisinin daha az insan olduğunun belirlenmesinin güç olabileceği düşünüle- bilir. Sonuç olarak, yapay zekâların sosyal hayatımızda giderek daha fazla yer kaplamasıyla beraber yapay zekâlara eşya statüsü dışında bir hukuki statü tanınmasının zorunlu hale geleceği düşünülebilecektir. Zira giderek daha fazla insanın yapay zekâlarla iletişim kurması ve bu yapay zekâların da giderek daha fazla insansı özellikler kazanıp in- san unsurundan bağımsızlaşarak kendi başına hareket etmesi ihtimali karşısında, bunların sadece birer araç veya eşya olarak kabul edilmesi görüşünün geçerliliğini uzun süre koruyamayacağı beklenebilir. 180 Yapay zekânın hukuki statüsüyle ilgili doktrinde ortaya atılan bir diğer görüş ise, kölelik görüşüdür. Buna göre, yapay zekâlar basit birer eşya olarak görülmese bile bunlar insan elinden çıktıkları için üreticile- rin malı olma konumundan öteye geçemezler. 181 Lockçu görüşten yola çıkan bu yaklaşıma göre, insanın kendi emeğinin ürünleri üzerinde ahlaki değerlere oturan bir mülkiyet hakkı iddiası bulunmaktadır. 182 177 Yanisky-Ravid, s. 685-687. 178 Bak, s. 217. 179 Zimmerman, s. 41. 180 Thomas Pérennou, Stateofthe Art on Legal Issues, Ethics and Autonomous Agents, Ağustos 2014, s. 13, https://ethicaa.greyc.fr/media/files/ethicaa.delivrable.1.pdf (Son Erişim Tarihi: 17.04.2019); Ersoy, s. 83-85. 181 Lawrence B. Solum, “Legal Personhood for Artificial Intelligences”, North Carolina Law Review , Volume: 70, Number: 4, 1992, s. 12; Ersoy, s. 94-96; Bak, s. 218-219. 182 Solum, s. 1276-1277; Lock’un mülkiyetle ilgili yaklaşımı hakkında ayrıntılı bilgi için bkz. John Locke, Yönetim Üzerine İkinci İnceleme: Sivil Yönetimin Gerçek Kökeni, Boyutu ve Amacı Üzerine Bir Deneme, Ebabil Yayınları, 2. Baskı, çev. Fahri Bakırcı, Ankara, 2012, paragraf: 25-51, s. 23-38.