Türkiye Barolar Birliği Dergisi 142.Sayı

363 TBB Dergisi 2019 (142) Aslı E. GÜRBÜZ USLUEL önemlisi TTK m. 375’te düzenlenen yönetim kurulunun devredilemez görev ve yetkileridir. Bu düzenleme ile kanun koyucu genel kurul ile yönetim kurulu arasındaki işlevler açısından denklik kabul etmiş, ge- nel kurulun bir üst organ olduğu görüşünü reddetmiştir. 11 Söz konusu hükümde düzenlenen görevler ne esas sözleşme ile ne de alınacak bir kararla genel kurulun yetkisine bırakılabilir. TTK m. 375’e göre yöne- tim kurulunun devredilemez görev ve yetkileri şunlardır: “a) Şirketin üst düzeyde yönetimi ve bunlarla ilgili talimatların verilmesi. b) Şirket yönetim teşkilatının belirlenmesi. c) Muhasebe, finans denetimi ve şirketin yönetiminin gerektirdiği ölçüde, finansal planlama için gerekli düzenin kurulması. d) Müdürlerin ve aynı işleve sahip kişiler ile imza yetkisini haiz bulunanların atanmaları ve görev- den alınmaları. e) Yönetimle görevli kişilerin, özellikle kanunlara, esas sözleşmeye, iç yönergelere ve yönetim kurulunun yazılı talimatlarına uygun hareket edip etmediklerinin üst gözetimi. f) Pay, yönetim kuru- lu karar ve genel kurul toplantı ve müzakere defterlerinin tutulması, yıllık faaliyet raporunun ve kurumsal yönetim açıklamasının düzen- lenmesi ve genel kurula sunulması, genel kurul toplantılarının hazır- lanması ve genel kurul kararlarının yürütülmesi. g) Borca batıklık du- rumunun varlığında mahkemeye bildirimde bulunulması”. TTK m. 375 hükmüyle kanun koyucu, bu maddenin kaynağı İs- viçre Borçlar Kanunu (İBK) § 716 a’da olduğu gibi görev ve yetkileri art arda sıralamıştır. İBK’nın bu hükmüyle kanun koyucunun amacı, devredilemeyen görev ve yetkileri sınırlı sayı prensibine göre belirle- mek olmakla birlikte, İsviçre öğretisinde bu amacın gerçekleşmediği, İBK’nın başka hükümlerinde ve diğer kanunlarda da sadece yönetim kurulu tarafından gerçekleştirilebilecek görev ve yetkilerin düzen- lendiği belirtilmiştir. 12 Benzer bir yorumu TTK m. 375 hükmü için de yapmak mümkündür. Başka bir ifade ile bu hüküm sınırlayıcı olarak düzenlenmemiştir. 13 Söz konusu hükmün yanı sıra, TTK’da, şirketin 11 TTK m. 375, madde gerekçesi. 12 Forstmoser, §8, N.6; Peter Böckli, Schweizer Aktienrecht, 4. Aufl, Schulthess Ver- lag, Basel 2009, §13, N.287; Hükmün sınırlayıcı olduğu yönünde bkz. Rolf Watter/ Katia Roth Pellanda, Basler Kommentar, Obligationenrecht II, 4. Aufl, Helbing Lichtenhahn Verlag, Basel 2011, Art 716a N. 2. 13 Tekinalp, N. 12-37; Beşir Fatih Doğan: Anonim Şirket Yönetim Kurulunun Orga- nizasyonu, Vedat Kitapçılık, İstanbul 2010, s. 173,174.