Türkiye Barolar Birliği Dergisi 142.Sayı

378 İcra Kurulu Yönetimin devri esas olarak, yönetim kurulunun aldığı kararın uygulanması için yetkinin devralanlara bırakılması değil, bizzat karar alma yetkisinin devri anlamına gelmektedir. Başka bir ifade ile bura- da organsal işlevin devri söz konusudur. İsviçre öğretisinde İBK m. 716b’de organsal işlevin devrinin söz konusu olup olmadığı bakımın- dan, organ sorumluluğu doğuran İBK 754/1’in (TTK m. 553) dikkate alınması gerektiği ileri sürülmüş, organın şirketin iradesini oluşturan kararlar aldığı belirtilmiştir. Dolayısıyla, İsviçre öğretisinde yönetimi devralanların, şirketin iradesini oluşturan kararlar almaları ve bu ka- rarlar nedeniyle sorumluluk hükümlerine tabi olmaları nedeniyle or- gan sıfatını kazanacakları kabul edilmektedir. 52 Türk hukukunda da aynı görüşü savunan yazarlar bulunmaktadır. 53 Yetki devrinde organsal yetkilerin devrolduğu konusunda hiçbir şüphe bulunmamakla birlikte, yetkiyi devralanların ileri sürüldüğü gibi organ sıfatını kazanıp kazanmadığı tartışmalıdır. Zira organ, fi- illeriyle tüzel kişiyi borç altına sokabilir, özel sorumluluk rejimine ta- bidir ve organın eksikliği tüzel kişinin sona ermesi ile sonuçlanır. İcra kurulunun az önce saydığımız fiilleri ve işlemleriyle şirketi borç altına sokması ve TTK m. 553/2’deki sorumluluk hükmüne tabi olması açı- sından bu şartlar gerçekleşmektedir. Ancak TTK 530’da düzenlenen ve organ eksikliğinin şirketin feshi sonucunu yaratmasına ilişkin hüküm icra kurulu bakımından uygulanamaz. Zira TTK’da düzenlenmiş iki zorunlu organ yönetim kurulu ve genel kuruldur. Ancak, bu iki zo- runlu organın bulunmaması veya genel kurulun toplanamaması ha- linde ancak şirketin feshi gündeme gelir. Dolayısıyla icra kurulunun zorunlu bir organ olduğundan bahsetmek mümkün değildir. Olsa olsa ihtiyari bir organ olarak nitelendirilebilir. D. Sorumluluğu Yönetim kurulunca yapılan yetki devri sonucunda, icra kurulu- nun gerçekleştirdiği fiil ve işlemler nedeniyle sorumluluğu söz konu- 52 Bkz. Böckli , §13, N.311; Ronald von Büren/Walter A Stoffel/ Rolf H Weber, Grundriss des Aktienrechts, 3.Aufl, Schulthess Verlag, Zürich,Basel,Genf 2011, N. 454 .; Forstmoser, §6, N.25. 53 Kırca/Şehirali Çelik/ Manavgat, s. 593; Akdağ Güney, 102; Doğan, s. 244; Aksi görüş için bkz. Duygu Demirel, “Anonim Şirketlerde Yönetim Yetkisinin Devri”, Hacettepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi , C.7, S.2, s. 224-225.