Türkiye Barolar Birliği Dergisi 142.Sayı

83 TBB Dergisi 2019 (142) Gökhan Yaşar DURAN Failin kastı suç tipindeki tüm unsurları kapsamalıdır. Bu nedenle de fail verilen dilekçeyi kabul etmek bakımından kanunen yetkili ol- duğunu ve hukuken dilekçeyi kabul etmemek için bir neden olmadı- ğını bilecek ve bu neticeyi isteyecektir. Burada faildeki saikin herhangi bir önemi yoktur. 101 İhmali suçlarda kasttan anlaşılması geren, failin objektif unsurları bilerek, hareketsiz kalma, hiçbir şey yapmama hususunda karar alma- sıdır. Failin durumun farkında olarak, sadece herhangi bir şey yapma- ma konusunda karar alması da kast için yeterlidir. 102 TCK’daki bazı suç tanımlarında, “hukuka aykırı olarak”, “hukuka ay- kırı bir başka davranışla”, “hukuka aykırı yollarla”, “kamu görevinin sağla- dığı güveni kötüye kullanarak” vb. ifadelerle suç tanımında yer alan fiilin hukuka aykırılığına özel olarak işaret edilmiştir. Hukuka aykırılığın özel olarak arandığı suç tiplerinde, failin suçun maddi unsurlarının yanında, fiilin hukuka aykırılığının da bilincinde olup olmadığının ay- rıca araştırılması gerekecektir. Bu suretle, kanun koyucu, failin işlediği fiilin hukuka aykırı olduğunu bilmesini yani, işlediği fiilin hukuka ay- kırı olduğu hususunda doğrudan kastla hareket etmesini aramıştır. 103 TCK m.121’de de, suçun oluşması için “ hukuki bir neden olmaksızın” dilekçenin kabul edilmemesi gibi özel bir hukuka aykırılık nedenine yer verildiğinden, kanaatimizce bu suç faillerinin doğrudan kastla iş- leyebileceği, olası kastla işlenmeye müsait olmayan bir suç tipidir. C. HUKUKA AYKIRILIK UNSURU Hukuka aykırılık suçun unsurları arasında yer almaktadır. 104 Şayet işlenen fiile ilişkin bir hukuka uygunluk nedeni varsa, fiilin haksız- lık teşkil ettiğinden söz edilemeyecektir. 105 Nitekim TCK m.121’e göre, “ dilekçenin hukuki bir neden olmaksızın kabul edilmemesi” halinde bu suç oluşacaktır. Diğer bir anlatımla da, hukuka uygun olmayan dilekçe- lerin kabul edilmemesi gerektiğinden, TCK m.121’deki suçtan da söz edilemeyecektir. 106 101 Çakmut, s. 51; Retornaz, s. 9-10 102 Hakeri, s. 258-259. 103 Özgenç, s. 301. 104 Timur Demirbaş, Ceza Hukuku Genel Hükümler, 12. Baskı, Ankara 2017, s. 265. 105 Özgenç, s. 299. 106 Retornaz, s. 10; Çakmut, s. 51.