Türkiye Barolar Birliği Dergisi 142.Sayı

87 TBB Dergisi 2019 (142) Gökhan Yaşar DURAN lecek ve fiile uygulanacak tek norm (özel norm) bulunacaktır. 118 Kana- atimizce AsCK m.110 ile TCK m.121 arasında özel–genel norm ilişkisi bulunmaktadır. Bu durumda AsCK m.110, TCK m.121’den önce uy- gulanacaktır. Buradaki özel normun önceliği, AsCK’nın TCK’ya göre özel kanun 119 olmasından kaynaklanmaktadır . Yine burada TCK m.121 ile TCK m.257/2 arasında asli norm-tali norm ilişkisi de konumuz açısından incelenmelidir. Asli norm – tali norm ilişkisinde, yardımcı tali normun sonralığı kuralı gereği, asli norm uygulanabildiği sürece tali norm uygulanamaz. 120 TCK’nın “ Görevi kötüye kullanma” başlıklı 257/2’nci fıkrasına göre; “ Kanunda ayrıca suç olarak tanımlanan haller dışında, görevinin gereklerini yapmakta ihmal veya gecikme göstererek, kişilerin mağduriyetine veya kamu- nun zararına neden olan ya da kişilere haksız bir menfaat sağlayan kamu gö- revlisi, üç aydan bir yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır” . Maddeye göre, “ Kanunda ayrıca suç olarak tanımlanan haller dışın- da”, cümlesinden TCK m.257/2’nin genel ve tamamlayıcı bir norm ol- duğu anlaşılmaktadır. Yine TCK m.257/2’deki suçun oluşabilmesi için ihmal sonucunda, “ kişilerin mağduriyetine veya kamunun zararına neden olmak ya da kişilere haksız bir menfaat sağlamak” gibi bir zarar neticesi aranmaktadır. 121 TCK m.121’deki suç soyut bir tehlike suçu olarak düzenlenmiş ol- makla birlikte daha öncede açıklandığı gibi, dilekçenin kabul edilme- mesi sonucunda kişilere veya devlete bir zarar verilmesi mümkündür. Bu durumda failin TCK m.121’e göre mi, yoksa TCK m.257/2’ye göre mi cezalandırılacağı tartışılabilir. Doktrinde görüşlere göre, kanun koyucu suç tanımında açık- ça göstermemiş olsa da mantık kuralları gereğince suçu tanımlayan 118 Koca/Üzülmez, s. 542. 119 Belli sıfata sahip kişilerin suçlarına veya belirli alana ilişkin suçlara, TCK dışında- ki kanunlarda yer verilir. Bu tip kanunlara özel ceza kanunları denir. Özel ceza kanunları genellikle hem suçu hem de cezasını gösterirler. Örneğin, Askerî Ceza Kanunu (Zafer, s. 73-74). 120 Zafer, s. 491. 121 Veli Özer Özbek/Koray Doğan/Pınar Bacaksız/İlker Tepe, Türk Ceza Kanunu Özel Hükümler, 10.Baskı, Ankara 2016, s.1097. Ancak söz konusu hallerin netice değil, cezalandırılabilme şartı olduğunu ileri süren görüş ve Yargıtay kararları da mevcuttur. Bu konudaki tartışmalara burada girilmeyecektir.