Türkiye Barolar Birliği Dergisi 143.Sayı

109 TBB Dergisi 2019 (143) Fatmagül KALE ÖZÇELİK bir tehdit altındayken harekete geçerler. 69 Ulusal insan hakları kurum- larının yanı sıra sivil toplum örgütleri olan uluslararası, bölgesel ve ulusal kuruluşlar özel yöntemler ve özelinde raportörlere çok büyük destek sunarlar. Örneğin, bilgileriyle ve analizleriyle özel raportörlerin çalışmalarının sonuçlarını yaymalarına yardımcı olurlar. Ayrıca özel raportörün takibi altındaki konuların iyileştirilmesi için insan hakları eğitimi de dâhil olmak üzere ulusal politika ve programların hazırlan- masına ve uygulanmasına yardımcı olurlar. 6. Özel Raportörlerin Çalışmalarında Karşılaştıkları Sorunlar Özel raportörlerin çalışmaları ve bu çalışmaların sonuçları, yargı- sal fonksiyona sahip sözleşme organlarının kararlarında olduğu gibi, insan hakları mağdurları için bireysel ve somut çözümler ortaya koy- maz. Bunun aksine, herkes nezdinde etki doğuracak şekilde adımlar atılmasına vesile olur. Uluslararası insan hakları normlarını pratik hale getirmede bağımsız, esnek ve pratik araç olarak görülebilecek özel raportörler, bu önemli işlevlerine rağmen, faaliyetleri esnasında ve sonrasında birtakım zorluklarla da karşılaşırlar. Örneğin, çalışma- ları sonrasında yaptıkları tavsiyelerin dikkate alınıp alınmadığına dair etkili bir takip sisteminin olmaması, bu kurumun en önemli eksiği- dir. 70 Gerçekten de, etkili bir takip sisteminin mevcut olmaması do- layısıyla, özel raportörlerin devletlere yönelik birçok raporu ve tavsi- yesi uygulanmamaktadır. 71 Bu hususta Birleşmiş Milletler bünyesinde takip sistemini mümkün kılan adımların acilen atılması gerekir. Bu durumun yanı sıra, ilgili devletlerin kendilerinin özel raportörlerle iş- birliği yapmamaları, özel raportörlerin karşılaştıkları diğer bir önemli sorundur. 72 İnsan hakları ihlallerinin başladığı ve şiddetlenerek devam 69 Manuel of Operations of the Special Procedures of the Human Rights Council, 2008, para. 131, s. 31. 70 Jeroen Gutter, “Special Procedures and the Human Rights Council: Achievements and Challenges Ahead”, Human Rights Law Rewiev , 7:1, 2007, s. 104. 71 Ted Piccone, “The Contribution of the UN’s Special Procedures to National Le- vel Implementation of Human Rights Norms”, The International Journal of Human Rights , Vol. 15, No. 2, 2011, s. 210. 72 Ibid, s. 210. Oysa Davranış Kuralları’nın 1. paragrafı, devletler ve özel yöntem gö- revlileri arasındaki işbirliğinin sağlanması için çağrılarda bulunarak başlar: “Tüm devletlerin, görevlerinin yerine getirilmesi amacıyla özel yöntem görevlileri ile iş- birliği yapmaları ve yardımcı olmaları ve tüm bilgileri zamanında temin etmeleri ve gereksiz gecikmeler olmaksızın özel yöntemler aracılığıyla kendilerine iletilen