Türkiye Barolar Birliği Dergisi 143.Sayı

119 TBB Dergisi 2019 (143) Haluk TOROSLU Belirtmek gerekir ki, bazı kişiler bakımından özel yetki kuralları getirilmiş olmasının amacı, bu kişileri kayırmak ve onları farklı yargı- lama kurallarına tabi tutmakla onların çıkarına bir sonuca ulaşmak de- ğildir. Amaç tam tersine, genel kurallar uygulandığında kayırmadan faydalanabilecek olan kişilerin kayırılmamalarını sağlamaktır. Nitekim genellikle kişi yönünden yetki kuralları toplumda önemli görevlerde bulunan kişiler bakımından söz konusu olduğundan, genel kurallar uygulandığında yetkili sayılacak kişi ve organların etki altında kalma- ları mümkündür. Dolayısıyla kişi yönünden yetki kurallarıyla belirli yargı yerlerinin yetkili kılınmasının nihai amacı yargı bağımsızlığını teminat altına almaktır. 11 Bu kişilerin görev suçları ve bazen de şahsi suçlarıyla ilgili olarak yargılama, Yüce Divan’da, Yargıtay’ın bir ceza dairesinde ya da tespit edilen bir ilk derece mahkemesinde yapılmaktadır. Bu çalışma kap- samında Yargıtay’ın ceza dairelerinin kişi yönünden yetki kurallarına dayanarak ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararlara karşı baş- vurulacak kanun yoluna ilişkin bazı tespitlere yer verilecektir. 3. Yargıtay’ın ilk derece mahkemesi olarak verdiği son kararlara karşı başvurulacak kanun yolu Mevzuatta bazı kişilerin işledikleri görev suçları dolayısıyla Yargıtay’ın görevli ceza dairesinde yargılanacağı düzenlenmiştir. Ör- neğin 2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanunu’nun 90. maddesinde, haklarında son soruşturma açılmasına karar verilenlerden birinci sı- nıfa ayrılmış olanlarla ağır ceza mahkemeleri heyetine dâhil bulunan hâkim ve Cumhuriyet savcılarının, son soruşturmalarının Yargıtay’ın görevli ceza dairesinde görüleceği düzenlenmiştir. Anayasa’nın 148. maddesi uyarınca Yargıtay Başkan, Başsavcı ve üyelerinin görevle- riyle ilgili suçlarından ötürü Yüce Divan’da yargılanacakları öngö- rülmüşken, Yargıtay Kanunu’nun 46. maddesi uyarınca aynı kişilerin şahsi suçlarına ilişkin yargılama Yargıtay’ın ilgili ceza dairesinde ya- 11 Tonini, s. 34; Kunter, s. 296; Erdener Yurtcan, Ceza Yargılaması Hukuku, 14. Bas- kı, Adalet Yayınevi, Ankara 2017, s. 141; Bahri Öztürk/Durmuş Tezcan/Musta- fa Ruhan Erdem/Özge Sırma/Yasemin F. Saygılar Kırıt/Özdem Özaydın/Esra Alan Akcan/Efser Erden Tütüncü, Nazari ve Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hu- kuku, 11. Baskı, Seçkin Yayınevi, Ankara 2017, s. 216.