Türkiye Barolar Birliği Dergisi 143.Sayı

29 TBB Dergisi 2019 (143) Sıla TATLIDİL - Tek bir sanığın yargılandığı ve karmaşık nitelikte olmayan yargı- lama açısından, AYM süreci dâhil olmak üzere söz konusu 9 yılı aşkın yargılama süreci makul olmayan bir gecikmedir (paragraf 37). - Özellikle yargılamanın 16.10.2006 ile 16.2.2010 tarihli duruşmalar arasındaki yaklaşık 4 yıllık sürecin, sonuca etkisi olmadığı verilen hükümden anlaşılmaktadır. Bu süre, ek savunmanın alınmasına yönelik zorla getirme ve yakalama işlemlerinin sonuçlanmasının beklenmesi ile tüketilmiştir. 27.12.2005 tarihli duruşmada görev- lendirilmesine karar verilen bilirkişinin raporu ise ancak 9.10.2007 tarihli duruşmadan önce ibraz edebilmiştir. (paragraf 35). - Başvurucunun AYM’e gelinceye dek yargılama sürecinin yakla- şık 8 yıl sürdüğü göz önünde tutulduğunda AYM’e gidilmesiyle birlikte bu süreç 9 yılı aşkın bir hal almıştır. Böylelikle AYM, bu sürenin makul olmayan bir gecikme olduğu sonucuna varmıştır. Gerekçenin bütününden, başvurucunun tutumunun yargılamanın uzamasına etkili görülmediği anlaşılmaktadır. Oysa olayın yaklaşık 2 yıllık bölümü başvurucunun aranmasıyla geçmiştir. Bu açıdan gerek- çenin bu sürenin geçmesinde başvurucunun kusurlu olup olmadığını aydınlatma yönünden kısmen eksik kaldığı söylenebilir. B. Hukuk Davalarıyla İlgili Olarak a) Hukuk davaları, medeni hak ve yükümlülüklerle ilgili dava- lar olarak da tanımlanmaktadır. 89 Bu dava türünde süre, ilke olarak, davanın yetkili yargılama makamı önüne götürüldüğü tarihte başla- maktadır. Diğer bir ifadeyle, hukuk davalarında sürenin başlangıcı, uyuşmazlığı karara bağlayacak olan mahkemenin davaya ilişkin ilk işlemleri yapmasıdır. 90 Mahkemenin davaya ilişkin ilk işlemi kural olarak, dava dilekçesinin mahkeme kalemine kaydettirilmesiyle sağla- nır. Ancak bunun yanında, mahkemeye başvurmadan önce başka bir idari makama başvurarak karar alma gibi özel bir durum öngörülmesi halinde; süre, bu tarihten itibaren işlemeye başlamaktadır. 91 89 Özdemir, s. 3, Kaşıkara, s. 251, Sanıvar, s. 42, Aydın, s. 294, Özer, s. 100. 90 Sanıvar, s. 42. 91 Pekcanıtez/Atalay/Özekes, s. 232, Kaşıkara, s. 251.