Türkiye Barolar Birliği Dergisi 143.Sayı

414 Federal Almanya Örneğinde AB Adalet Divanı Kararlarının Kesin Hüküm Karakterine ... istisna getirildiği görülmektedir. 10 Bu bağlamda nihai bir mahkemenin AB’nin çalışma usulleri hakkındaki sözleşmenin 267. madde, 3. fıkra- sından doğan AB Adalet Divanı’na ön karar başvurusu mükellefiyeti- ni yerine getirmemesinin Birlik Hukuku muvacehesinde ilgili devletin sorumluluğuna yol açtığının göz ardı edilmemesi gerekmektedir. 11 Bu şekilde kesin hüküm karakterine sahip olan bir ulusal mahkeme kararının mükellefiyet ihlâli nedeniyle yeniden AB yargı prosedürü konusu olması mümkündür. 12 Devletlerin sorumluluğu bağlamında prosedürün konusu şüphesiz farklıdır. İdari tasarrufların Birlik huku- kuna aykırılıkları durumunda mahkeme belli koşullarla tasarrufların geri çekilmesi mükellefiyetini kabul etmiştir. 13 AB Adalet Divanı’nın Lucchini 14 davasında verdiği karar bu bağlamda önemlidir. Bu davada ulusal mahkemeler AB Komisyonu’nun yardımların caiz olmadığını tespit etmesine rağmen yardımların caiz olduğu yö- nünde karar vermiştir. AB Adalet Divanı kesin hüküm karakterli farklı bir kararın mevcudiyetine rağmen yardımların geri istenmesinin caiz olduğunu, aksi halde Komisyonun bu çerçevedeki münhasır yetkisi- nin zarar göreceğini karara bağlamıştır. Divan, ulusal mahkemenin bu normların tam etkinliğini sağlama bakımından sorumlu olduğunu, bu bağlamda gerekli olduğu takdirde ulusal hukukun AB hukukuna ters düşen hükümlerini mahkemenin kendi karar yetkisine istinaden uy- gulama dışında bırakması gerektiğini karara bağlamıştır. Bu şekilde Divan AB hukukunun iki temel prensibine atıf yapmıştır. Bunlar et- kinlik ve Äquivalenz (eşdeğerlilik) prensibidir. Her iki prensip de AB anlaşmasının 4. madde, 3. fıkrasında yer alan sadakat içinde işbirliği ilkesinden istihraç edilmektedir. Etkinlik prensibi Birlik hukukunun icrasının imkânsız kılınmamasını yahut ölçü dışı zorlaştırılmamasını öngörürken, Äquivalenz prensibi Birlik hukuku sorunlarına benzer ulusal hukuk sorunlarına nazaran daha olumsuz yaklaşılmaması ge- 10 Dörte Poelzig, ibid 11 bknz. EuGH, Urteil, 30.9.2003, Rs.C-224/01 (Köbler), ECLI: EU:C:2003:513, Slg.2003, I-10239 12 Dörte Poelzig, ibid. 13 EuGH, Urteil, 13.01.2004, Rs. C-453/00 (Kühne&Hertz NV), ECLI:EU:C:2004:17, Slg.2004, I-00837, Rn.28 14 EuGH, Urteil, 18.07.2007, Rs. C-119/05 (Lucchini), ECLI:EU:C:2007:434, Slg.2007, I-06199, Rn.63