Türkiye Barolar Birliği Dergisi 144.Sayı

233 TBB Dergisi 2019 (144) Aziz Erman BAYRAM taraflarından bağımsız olarak araştırabilir, bu kapsamda her türlü de- lile kendiliğinden müracaat edebilir. 61 Buna karşılık, ikrar hâkimi bağ- lamaz ve hâkim, yemin deliline başvuramaz. 62 Açılan davada tedbir nafakasına hükmedilebilmesi için taraflar- dan birinin nafaka talebinde bulunması zorunlu değilse de eşin, sun- duğu dilekçelerde veya duruşmada diğer eşin hâlihazırda geçimine yeterli katkıda bulunduğunu 63 ya da açıkça tedbir nafakası istemedi- ğini bildirmesi durumunda hâkim tedbir nafakasına hükmedemez. Buna karşılık, açılan davada ilk önce tedbir nafakasının istenmediği belirtilmiş; ancak sonradan tedbir nafakası talep edilmişse, koşulları varsa istek tarihinden itibaren tedbir nafakasına hükmedilebilir. 64 5. Kusur Unsurunun Aranmaması Tedbir nafakasına hükmedilebilmesi için eşlerin kusurlu olup ol- maması hususu herhangi bir önem taşımaz. 65 Nitekim tedbir nafaka- sına dayanak teşkil eden TMK m. 169’da kusur unsurundan söz edil- memiş, kanun koyucu bu hususta kasıtlı olarak susmuştur. 66 Ayrıca, kusurun belirlenmesi ve takdiri uzunca bir süre alacağından, geçici önlemlerin bir an önce alınması ve tarafların menfaatlerinin korun- ması gerekliliği de tedbir nafakası kararında kusur değerlendirmesi yapılmamasını haklı kılmaktadır. Dolayısıyla tedbir nafakasına hük- medilmesinin gerekli olduğunu belirleyen hâkim, lehine tedbir nafa- kasına hükmedilen eşin, kusurlu olup olmadığını ya da diğer eşe göre 61 Süha Tanrıver, Medenî Usûl Hukuku, Cilt I, 2. Bası, Ankara 2018, s. 373; Ramazan Arslan/Ejder Yılmaz/Sema Taşpınar Ayvaz,/Emel Hanağası, Medenî Usûl Hu- kuku, 4. Bası, Ankara 2018, s. 156; Hakan Pekcanıtez/Oğuz Atalay/Muhammet Özekes, Medenî Usûl Hukuku Ders Kitabı, 6. Bası, İstanbul 2018, s. 182; Şanal Gör- gün/Levent Börü/Barış Toraman/Mehmet Kodakoğlu, Medenî Usûl Hukuku, 7. Bası, Ankara 2018, s. 340; Seda Özmumcu, “Türk Hukukunda Yargıtay Kararları Işığında Re’sen Araştırma İlkesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi , Cilt 4, Sayı 2, Ağustos 2016, s. 146; Kuru, s. 1923. 62 Kuru, s. 1923; Tanrıver, s. 374; Arslan/Yılmaz/Taşpınar Ayvaz/Hanağası, s. 157. 63 Yargıtay HGK E. 1997/2-23, K. 1997/228, T. 19.3.1997 (www.kazanci.com , E.T. 13.02.2019). 64 Yargıtay 2. H.D. E. 2013/14133, K. 2013/27808, T. 27.11.2013; Yargıtay 2. H.D. E. 2006/4734, K. 2006/10765, T. 05.07.2006 (Gençcan, s. 868). 65 Dolge, Art. 276 ZPO, N. 9; Öztan, s. 749; Akıntürk/Ateş Karaman, s. 285; Kurt, s. 97 vd. 66 Öztan, s. 749.