Türkiye Barolar Birliği Dergisi 144.Sayı

253 TBB Dergisi 2019 (144) Eda ŞAHİN etmektedir (ZGB m.35). Bu noktada ZGB m.35’teki ‘büyük ölüm tehli- kesi’ ifadesinin mutlaka bir deprem ya da yangını kastetmediği, bir dağ gezisine çıkıp geri dönmemenin de bunun içine girdiği belirtilmekte- dir. 17 Türk hukuku bakımından da, kanunda bulunmasa da, ölüm teh- likesinin büyük olması gerektiği doktrinde kabul görmektedir. 18 Bunun yanı sıra, ZGB m.36/I’e paralel olarak, TMK m.33 gaiplik kararının istenebilmesi için, ölüm tehlikesinin üzerinden en az bir yıl geçmiş olmasını aramaktadır. Tehlikenin bir anda gerçekleşmesi du- rumunda süre, tehlike anından itibaren işlemeye başlar. Ancak tehlike bir süre devam etmişse, sürenin başlangıç tarihini belirlemek kolay ol- mayabilir. Eğer kişinin hangi olay sonucu kaybolduğu belirlenemiyor- sa, bir yıllık süreyi tehlike durumunun bitmesi gereken andan itibaren işletmek yerinde olur. 19 Yukarıdaki örneğimize döner ve kişiyi üç yıl- lığına vahşi hayvanların olduğu bir ormana safariye gönderirsek, teh- like üç yıl boyunca devam ettiği için TMK m.33’teki süreyi üç yılından sonundan itibaren işletmek gerekir. Ölüm tehlikesi içinde kaybolma söz konusu değilse, gaiplik ka- rarı için alternatif olarak aranabilecek ikinci koşul, kendisinden uzun zamandan beri haber alınamayan kimsenin ölümü hakkında kuv- vetli olasılık bulunmasıdır. Bu koşul bakımından önemli olan husus, yalnızca kişinin bulunduğu yerin bilinmemesinin gaiplik için yeterli olmadığı, kişinin ölümü hakkında kuvvetli olasılığın da bulunması gerektiğidir. 20 Uzun zamandır haber alınamama ile kişinin ölümü hak- kında kuvvetli olasılık bulunması birbiriyle yakından bağlantılıdır. 21 17 Kley/Seferovic, s. 153. 18 Tekinay, s. 214; Hüseyin Avni Göktürk, Türk Medeni Hukuku, Şahsın Hukuku (Kişiler Hukuku), Ankara 1954, s. 164; Özsunay, s. 225; Abik, s. 160; Özsunay, s. 225; Bülent Köprülü, Medenî Hukuk, Genel Prensipler – Kişinin Hukuku (Gerçek Kişiler – Tüzel Kişiler), İstanbul 1984, s. 254; Dural/Öğüz, s. 31; Oğuzman/Seliçi/ Oktay-Özdemir, s. 32. 19 Oğuzman/Seliçi/Oktay-Özdemir, s. 32-33. 20 İhsan Tarakcıoğlu, Türk Medenî Hukuku, Genel Esaslar - Başlangıç Maddeleri - Şahsın Hukuku - Aile Hukuku, Ankara 1978, s. 126; İmre, s. 505; Tekinay, s. 215; Köprülü, s. 255; Feyzioğlu/Doğanay/Aybay, s. 63; Dural/ Öğüz, s. 31; Helvacı, s. 37; Oğuzman/Seliçi/Oktay-Özdemir, s. 32; Gençcan, s. 746-747. 21 Kley/Seferovic, s. 153-154. Örneğin, Bölge Adliye Mahkemesi bir kararında ga- ipliğine karar verilmesi talep edilen kimsenin ölümü hakkında kuvvetli olası- lık olduğunun kanıtlanamamasına istinaden ilk derece mahkemesinin verdiği davanın reddi kararını isabetli bulmuştur. Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi, 1.HD, E. 2017/177, K. 2017/163, T. 4.4.2017 (www.kazanci.com.tr , Erişim Tarihi: