Türkiye Barolar Birliği Dergisi 144.Sayı

371 TBB Dergisi 2019 (144) Atiye B. UYGUR yapılmaması ya da gerekli tedaviye geç başlanması sonucu hastanın telafi edilemez kayıplar yaşaması - gözünün kör olması, bir uzvu- nun kesilmesi, hastalığın müdahale edilemez aşamaya gelmesi hatta ve hatta hastanın hayatını kaybetmesi gibi durumlar - tedavi hataları olarak kabul edilmektedir. Tedavi hataları çok değişik şekillerde söz konusu olabilir. Bunlardan bazılarını aşağıdaki gibi sınıflandırabiliriz. 1. Müdahale Yapılmaması Tıbbi müdahalelerde doğru zamanda, doğru tedavinin, doğru kişi- ye, doğru şekilde yapılması çok önemlidir. Gerekli olan tıbbi müdaha- lenin hiç yapılmaması, çok erken ya da geç yapılması en temel tedavi hatalarından biri olarak değerlendirilmektedir. Bu nedenle, Hekimin, istisnai ve özel durumlar için geçerli olsa da, ameliyatı genişletmesini gerektiren, çok önemli ve hayati belirtilere rağmen ameliyatı sonlandır- ması da tıbbi uygulama hatası olarak kabul edilebilir. Ancak bu istisnai bir durumdur ve uygulanması gereken genel kural, hekimin hastasının rızasını almadan ameliyatın kapsamını genişletmemesidir. 38 Yüksek Sağlık Şurası’nın 28.12.2001 tarih ve 10448 sayılı kararı ile her bir sanığın 4/8 oranında kusurlu bulunduğu olay da hekim “… trafik kazası sonucu hastane acil servisine getirilen kişi, yapılan ilk müdahaleden sonra yatırıldığı ortopedi servisinde görevli sanık dok- tor… ve hemşire….’nin uzun süre geçmesine rağmen, zamanında ve yeterli kontrol-muayene ile hasta da gelişen klinik bulgulara uygun gerekli müdahaleyi yapmak ya da yapılmasını sağlamaları gerekirken bunu yapmamaları nedeniyle …” ölüme sebebiyet vermekten sorumlu tutulmuşlardır. 39 Yüksek Sağlık Şurası’nın 22.4.1996 tarihli raporunda, doğru teşhis ve tedavi yapılmadan hastaneden erken taburcu edilen mağdurun tedavi edilmeyen bacağının kesilmesi gerektiği …. uzuv kaybının doktorun eksik teşhis ve yanlış tedavisinden kaynaklandığı belirtilmiştir. 40 Diğer yandan, dünyaya gelmesi arzu edilmeyen sağ- 38 Bu yönde karar örnekleri için bkz. BG 12 Jan 1982 BGE 108 II 59 (62).; Reibl v. Hug- hes (1980) 14 CCLT 1 (SCC, Loskin CJC at 13), Giesen, s. 135.; Yücel, s. 218 vd. 39 Yargıtay 4.CD., T.11.2.2004, E.2003/1064, K.2004/2055 bkz. Savaş, s.187. 40 Yargıtay’ın yakın tarihli bir kararı, hekimin kusurlu davranışının sebep ol- duğu görme kaybı nedeniyle manevi tazminat talebine ilişkindir. Yargıtay 13.HD., E.2016/29361 K.2018/10305 T.6.11.2018 www.kazanci.com (erişim tari- hi:31.1.2019)