Türkiye Barolar Birliği Dergisi 144.Sayı

389 TBB Dergisi 2019 (144) Hakan PEKCANITEZ bir diğeri de ıslah 10 olmak üzere üç tanedir. Diğer iki içtihadı birleştirme kararı tenfiz 11 ve ilâma dayalı alacağın ilâmsız icra yolu ile takibe ko- nulup konulamayacağı 12 hakkındadır. Bir karar da, içtihadı birleştirme kararı verebilmek için görevli dairenin büyük genel kurul olmayıp, hu- kuk genel kurul olduğu yönündedir. 13 Bu sayılara bakıldığında içtihadı birleştirme kararlarının çoğunlukla Hukuk Muhakemeleri Kanunu ile ilgili olduğu sonucu ortaya çıkmaktadır. Geçmişte de Yargıtay’ın Hu- kuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun uygulanmasıyla ilgili çok sayıda içtihadı birleştirme karar verdiği söylenebilir. Bu nedenle Yargıtay’ın iç- tihadı birleştirme kararları Hukuk Muhakemeleri Kanunu bakımından çok değerlidir. Doktrinde Yargıtay’ın son dönemlerde her nedense içtihadı bir- leştirme kararı vermeme eğiliminde olduğu, sayının giderek azaldığı, neredeyse “ yok olmaya yüz tutuğu ifade edilmektedir. 14 Sayılara bakıl- dığında bu görüşün haklı olduğu ortadadır. İçtihadı birleştirme karar- larının uygulamadaki büyük yararları nedeniyle bu yöndeki düşünün isabetli olmadığı açıktır. 15 Elbette bir yıl içinde verilmiş olan içtihadı birleştirme kararı sayı- sının çok olması yargıya olan güvenin artmasına neden olmasa da, çok az sayıda verilmiş olan birleştirme kararları da ciddi tereddütler uyan- dırmaktadır. Zira hukukun gelişimi içinde içtihatların zaman içinde çe- lişkili olması kaçınılmazdır. Mevcut çelişkili kararlara alışılmış olması gibi bir düşünce ise yargıya güveni zayıflatan sonucu doğuracaktır. İçtihadı birleştirme kararları mümkün olduğu kadar kısa sürede verilebilmeli ve bu sayede çelişkili kararların uygulamada yarattığı tereddüt ve güvensizlik ortamı ortadan kaldırılmalıdır. Çelişkili ka- rarların ortaya çıkmasının önlenmesi her şeyden önemlidir. Ancak bir şekilde verilmiş çelişkili kararlar varsa, bu kararlardaki çelişki zaman geçirmeden ortadan kaldırılabilmelidir. 10 İBK, 06.05.2016, 1/1 (RG, 23.03.2017, S. 30016). 11 İBK, 10.02.2012, 1/1 (RG, 20.09.2012, S. 28417). 12 İBK, 26.05.2017, 2/3 (RG, 21.07.2017, S. 30130). 13 İBK, 17.03.2017, 1/2 (RG, 17.05.2017, S. 30069). 14 Yılmaz E., “İçtihadı Birleştirme” veya “Adaletteki Çelişkiye Son Verme” İhtiyacı, Makaleler, 2. Cilt, s. 1165 (“İçtihadı Birleştirme”). 15 Yılmaz, E., Tahkimde İtirazın İptali Davası ve Tahkime Elverişlilik Kuralı, Prof. Dr. Hakan Pekcanıtez Armağanı, İzmir 2015, Cilt I, s. 544 (“İtirazın İptali”).