Türkiye Barolar Birliği Dergisi 145.Sayı

405 TBB Dergisi 2019 (145) Sera REYHANİ YÜKSEL yaşı 12 olarak tespit edilirken; en erken evliliğin 8 yaşında gerçekleş- tiği ortaya çıkmıştır. 28 Üstelik her ne kadar Türkiye’de çocuk damat- lar sorunu olsa da bu tehlikenin daha ziyade kızlar bakımından söz konusu olduğu görülmektedir. Dolayısıyla evlenme yaşı bakımından TMK m. 124 ile getirilen eşitçi yaklaşım toplumsal zeminde karşılığını bulamamakta ve kızlar aleyhine eşitsizliğe neden olacak şekilde çocuk gelin vakalarıyla 29 sıkça karşılaşılmaktadır. B. Bekleme Süresi eTMK m. 95 düzenlemesi, “kocasının vefatı veya boşanma sebebiyle dul kalan yahut evliliğinin butlanına hükmedilen kadın; vefattan, boşanma- dan veya butlan hükmünden itibaren üç yüz gün geçmedikçe tekrar evlene- mez. Doğurmakla müddet biter./Kadının gebe kalması mümkün olmadığı veya boşanma ile ayrılmış olan karı ve koca tekrar birbirleriyle evlenmek is- tedikleri takdirde, hâkim bu müddeti kısaltabilir ” şeklindeydi. Önceki Me- deni Kanun zamanında bu düzenlemenin sebebi nesep karışıklığını önlemek olarak açıklanmıştır; çünkü kadın evlilik sona erince hemen ikinci bir evlilik yapsa ve bir süre sonra bir çocuk doğursa bu çocuğun hangi kocaya ait olduğunu hukuken tayin etmenin büyük güçlüklere yol açacağı ifade edilmiştir. 30 Türk Medenî Kanunu’nun 132. maddesinin 1’inci fıkrası şu şekil- dedir: “Evlilik sona ermişse, kadın, evliliğin sona ermesinden başlayarak üç yüz gün geçmedikçe evlenemez”. Yasal bekleme süresi, doğacak çocuğun soybağının tayini ve tespiti amacıyla kanun koyucunun evliliği sona eren kadın için öngördüğü bir süre olup bu süre evliliğin sona erme- sinden itibaren 300 gündür. 31 Bu süre azami gebelik süresidir ve önceki Medeni Kanun’a benzer şekilde düzenleme getirilmiştir. Daha önce- ki kanaatimizi, kadının anne olmak gibi doğuştan getirdiği biyolojik özelliği sebebiyle hak ehliyetine getirilen bu sınırlamanın Medenî Ka- nun’daki kadın erkek eşitliğini bozan bir hüküm olarak algılanamaya- cağı; çünkü kadının önceki evliliğinden gebe olmadığının anlaşılması 28 Yusuf Arslan, Oyundan Düğüne Hayatlar: Güneydoğu’da Çocuk Gelinler, İstan- bul 2015, s. 69. 29 Kızların babaları, dedeleri yaşında erkeklerle evlendirildikleri görülmektedir, bkz. Arslan, s. 71. 30 Kemal Oğuzman/Mustafa Dural, Aile Hukuku, İstanbul 2001, s. 74. 31 Öztan, s. 154.