Türkiye Barolar Birliği Dergisi 145.Sayı

473 TBB Dergisi 2019 (145) Halil YILMAZ nedenlere dayanır. Yolluk, 6245 sayılı Harcırah Kanunu’nun 3. mad- desinde açıklanmıştır. Anılan maddede belirtilen yol masrafı, günde- lik, aile masrafı ve yer değiştirme masrafı niteliğinde yapılan ödemeler yolluk kapsamındadır. Bu bakımdan, sigortalılara bireysel iş sözleş- mesine veya toplu iş sözleşmesine dayanılarak ve işveren tarafından sigortalının geçici bir görevle başka yere gönderilmesi veya görev ye- rini değiştirmesi nedeniyle verilen ve yolluk kavramına giren ödeme- ler prime esas kazanca dâhil edilmeyecektir. Bu ödemeler, sigortalının başka yere gönderilirken yapacağı ek masrafa karşılık yapılan ödeme- lerdir. İşveren tarafından tır sürücülerine her sefer için yapılan ödeme- lerin bu nitelikte olduğu şüphesizdir. Çünkü işyeri sigortalıya ücreti dışında sefer başına ödeme yaparken asıl amacı sigortalının yapacağı ek masrafları karşılamak olup, onun ücretini artırmak gibi bir amaç içinde değildir. İşin karşılığı olmaktan çok işçinin görevi sırasında ihti- yaçlarını (otel, yemek vs. ihtiyaçları) karşılama amacına dayalıdır. Yar- gıtay, iş gereği yer değiştiren ve yolluk almayan sigortalıya bir takım gereksinimlerini karşılamak üzere ödenen mahrumiyet zammını yol- luk niteliğinde kabul etmiştir. 62 Dolayısıyla, yolluk kapsamında kalan ödemeler prime esas kazançlar arasında değildir. 63 Yargıtay, yukarıda yapılan açıklamalar bağlamında, nitelikli ve tecrübeli bir tır şoförünün yaptığı işin özelliğine göre asgari ücret ile çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğuna, 64 bunlara ödenen yollukların prime esas ka- zanca tabi olmadığına karar vermiştir. 65 2. Ayni Yardımlar Kanun’da ayni yardımların prime esas olmayacağı belirtilmiş ise de, ayni yardımdan amacın ne olduğu belirtilmemiştir. Yargıtay karar- larına bakıldığında ayni yardımdan amaç, sosyal veya kişisel bir ihti- yacın karşılanmasıdır. 66 Bu tür ödemeler çoğu kere işveren açısından zorunluluğu olmayan, mal veya eşya şeklinde (gıda torbası, ramazan 62 Y 10. HD’nin 03.11.1980 tarih, 5237/6281 sayılı kararı (Aslanköylü, s. 1249). 63 Y 21. HD’nin 26.03.2015 tarih, 2015/3348-6346 sayılı ve Y. 21. HD 17.9.2015 tarih, 2014/19363-16748 sayılı kararları (UYAP). 64 Y 21. HD’nin 23.12.2014 tarih, 2014/19559-28277 sayılı kararı (UYAP). 65 Y 21. HD’nin 05.05.2015 tarih, 2014/14770-9863 sayılı kararı (UYAP). 66 Y 21. HD’nin 05.02.2007 tarih, 2006/4180-1193 sayılı kararı (UYAP).