Türkiye Barolar Birliği Dergisi 145.Sayı

63 TBB Dergisi 2019 (145) Levent GÖNENÇ / Ali Ersoy KONTACI nınmış bulunmaktadır. Gerçekten, anayasa değişikliğinin yürürlüğe girmesiyle birlikte Bakanlar Kurulu (ve dolayısıyla Başbakanlık) kal- dırılmış, Bakanlar Kurulu ve Başbakan’ın sahip olduğu tüm yetkiler Cumhurbaşkanı’na aktarılmış, böylece Cumhurbaşkanı ve Bakan- lar Kurulu’ndan oluşan “iki başlı” yürütme yapısı “tek başlı” hale getirilmiş bulunmaktadır. Bu bağlamda, değişiklikler kapsamında Cumhurbaşkanı’nın görevlerine ilişkin yapılan tanımlama da dikkat çekicidir: Gerçekten, Anayasa’nın 104. maddesinin önceki şeklinde; “Cumhurbaşkanı Devletin başıdır. Bu sıfatla Türkiye Cumhuriyetini ve Türk Milletinin birliğini temsil eder; Anayasa’nın uygulanmasını, Devlet organlarının düzenli ve uyumlu çalışmasını gözetir” denilirken; madde- nin yeni halinde ise şu tanımlama yer almaktadır: “Cumhurbaşkanı Devletin başıdır. Yürütme yetkisi Cumhurbaşkanın aittir. / Cumhurbaşka- nı, Devlet başkanı sıfatıyla Türkiye Cumhuriyetini ve Türk Milletinin birliğini temsil eder; Anayasa’nın uygulanmasını, Devlet organlarının düzenli ve uyumlu çalışmasını temin eder.” Cumhurbaşkanı’na “Dev- let başkanı” sıfatı tanınması ve devlet organlarının düzenli ve uyum- lu çalışmasını “gözetmek” yerine “temin etmek” görevinin verilmesi, Cumhurbaşkanı’nın anayasal sistem içerisinde güçlendirilmiş konu- munu teyit eder nitelikte düzenlemelerdir. Bu değişikliklerin, yukarıda hükümet sistemi bağlamında yapılan açıklamalarla ilişkilendirilmesi ise karşımıza şöyle bir tablo çıkarmak- tadır: Tablo-3: Hükümet Sitemine Göre Devlet Başkanının Anayasal Yetkileri Görüldüğü üzere, yapılan değişikliklerle birlikte saf parlamenter sistemlerde görülen “güçsüz devlet başkanı” modelinden uzaklaşıl- makta ve “güçlü devlet başkanı” modeline doğru bir geçiş eğilimi or- taya çıkmaktadır. Saf Parlamenter Sistem Başkanlı Parlamenter Sistem Yarı-Başkanlık Sistemi Saf Başkanlık Sistemi Süper Başkanlık Sistemi Güçlü Devlet Başkanı Güçsüz Devlet Başkanı