Türkiye Barolar Birliği Dergisi 145.Sayı

64 2017 Tarihli Anayasa Değişikliği Sonrasında Yasama - Yürütme İlişkileri Bu kapsamda, artık yürütme görev ve yetkisini tek başına temsil eden Cumhurbaşkanı ile yasama organı arasındaki ilişkilerle ilgili de- ğişikliler de dikkat çekicidir. Anılan çerçevede getirilen değişikliklerin özü; yasama organına hâkim siyasî çoğunluk ile Cumhurbaşkanı’nın aynı siyasî görüşten olmalarını teşvik etmek üzere, Cumhurbaşkanı ve TBMM’nin görev sürelerinin eşitlenmesi ile yine bu iki organın görev- lerinin sona erme halleri arasında bağlantı kurulması olarak belirgin- leşmektedir. Bu çerçevede, hem Cumhurbaşkanı ile TBMM’nin görev sürelerine, hem de anılan iki organ arasındaki denge-denetleme iliş- kilerine ilişkin değişiklikler, Cumhurbaşkanı’nın sistem içindeki rolü- nü ve ağırlığını arttırmayı amaçlayan düzenlemeler olma niteliği taşı- maktadır. Dahası, Cumhurbaşkanı’nın “cezaî sorumluluğuna” ilişkin yapılan değişiklikler de, bu alanda Cumhurbaşkanı’nın pozisyonunu ciddî şekilde kuvvetlendiren bir nitelik arz etmektedir. Son olarak, Cumhurbaşkanı’na verilen kararname çıkarma yetkisi de dikkat çekici bir husus olarak öne çıkmaktadır. Ne var ki, anılan bütün bu tercihlerin siyasî açıdan uygunluğu- na dair tartışmalar ve dile getirilen tüm eleştiriler bir tarafa bırakılsa bile; benimsenen sistemin işleyişine yönelik kayda değer bazı aksaklık ve belirsizliklerin bulunduğunu ifade etmek gerekmektedir. Bu bağ- lamda, bu çalışmanın ilerleyen sayfalarında benimsenen yaklaşım; söz konusu sistemin anayasal tercihler bağlamında gözlemlenen yerindelik sorunlarından ziyade, anayasal sistem tasarımı bağlamında ortaya çı- kan hukukî sorunlar ı ekseninde bir inceleme yapmak olacaktır. 20 20 Bununla birlikte, Yazarlar’ın Türkiye’de hükümet sistemi tartışmalarının geneline ve özellikle de 2017 Anayasa değişikliği kapsamında benimsenen hükümet siste- mine ilişkin diğer tespit ve değerlendirmelerine ise şu kaynaklarda ulaşılabilir: Levent Gönenç: “Türkiye’de Hükümet Sistemi Tartışmaları: Olanaklar ve Olası- lıklar Üzerine Bir Çalışma Notu”, Başkanlık Sistemi içinde (Yayına Hazırlayan: Teoman Ergül), Türkiye Barolar Birliği Yayını, Ankara 2005, s. 1-12; “Hükümet Sistemi Tartışmalarında ‘Başkanlı Parlamenter Sistem’ Seçeneği”, Güncel Hukuk, Sayı: 44 (2007), s. 39-43; “Presidential Elements in Government-Turkey”, European Constitutional Law Review, Vol. 4, No. 3 (2008), s. 488-523; “Türkiye’de Başkan- lık Sistemi Tartışmaları”, Güncel Hukuk, (2011), s. 14-16; “Turkiye’de Hukumet Sistemi Tartısmalarına Kısa Bir Bakıs ve Mevcut Hukumet Sisteminin Niteligi”, TEPAV Politika Notu, tepav.org.tr (2011); “Türkiye’de Başkanlık Sistemi Tartış- maları”, Birikim, Sayı 313 (Mayıs 2015). Ali Ersoy Kontacı: “2007 Presidential Elections in Turkey: From Political Crisis to System Instability”, Juridikum - zeitschrift für kritik | recht | gesellschaft, No. 4 (2008), s. 206-208; “The Presidents of Republics in Turkish and Polish Constituti- ons: A Short Overview from a Comparative Perspective”, Merkourios, The Utrecht