Türkiye Barolar Birliği Dergisi 145.Sayı

86 Uygulamada Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat (CMK m. 141-144) nat nedenlerinin sınırlı olarak düzenlendiği gerekçesiyle açılan dava- ların reddi yönünde karar vermektedir. 10 Bu nedenler arasında tüm koruma tedbirlerine yer verilmemesi öğretide haklı olarak eleştirilmiş- tir. 11 Gerçekten de Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 135 ila 140. madde- leri arasında düzenlenen tüm koruma tedbirlerinin madde kapsamına alınmamasının mantıklı bir gerekçesini bulmak güçtür. Kanun’da yer verilmeyen, iletişimin denetlenmesi, gizli soruşturmacı görevlendiril- mesi, teknik araçlarla izleme gibi koruma tedbirlerinin kanuna aykı- rı bir şekilde uygulanması hallerinde tazminat istenmesi söz konusu değildir. 12 Oysa kapsam dışında tutulan bu koruma tedbirleri, bireyin en fazla hukuka aykırı müdahaleye maruz kalabileceği tedbirlerdir. 13 Kapsam dışında tutulan koruma tedbirinden doğan zarar idare huku- kunun genel ilkelerine göre talep edilebilir. 14 NitekimAnayasa’nın 125. maddesinin son fıkrasına göre, “İdare, kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlüdür” . Ancak dava konusu yapılan eylem veya işlemlerin bir yargısal faaliyet olmaması gerekir. Zira Anayasa’nın 125. maddesi, idarenin kendi eylem veya işlemlerinden dolayı sorumlu olacağını düzenlenmiş olup, idari işlem veya eylem niteliğini haiz ol- mayan yargısal işlemlerden dolayı idarenin sorumluluğu öngörülme- miştir. 15 Diğer bir ifadeyle yargının, yargılama süreci ile ilgili işlemleri, Anayasa’nın 125. maddesinde öngörülen “idari işlemler” kapsamına girmemektedir. 16 Diğer taraftan Anayasa’nın 138. maddesinde ise; hâkimlerin görev- lerinde bağımsız oldukları belirtilmiş; hiç bir organ, makam, merci veya 10 Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 27.10.2010, 4-553/537; Yargıtay 12. CD, 10.12.2015, 2015/12720, 2015/19159; Yargıtay 12. CD, 29.5.2017, 2016/2333, 2017/4473; Yar- gıtay 12. CD, 10.12.2015, 2015/12815 2015/19162; Yargıtay 12. CD, 10.12.2015, 2015/334, 2015/19161; Yargıtay 12. CD, 24.12.2013, 2013/9105, 2013/30371; Yargı- tay 12. CD, 19.1.2013, 2012/29108, 2013/507, Sinerji mevzuat ve İçtihat Programı. 11 Hakeri/Ünver, s.504,505; Nur Centel/Hamide Zafer, Ceza Muhakemesi Huku- ku, Beta Yayıncılık, İstanbul 2011, s.440; Turhan, s.308; Veli Özer Özbek/Koray Doğan/Pınar Bacaksız/İlker Tepe, Ceza Muhakemesi Hukuku, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2015, s. 566. 12 Turhan, s. 307. 13 Özbek/Doğan/Bacaksız/Tepe, s. 566; Turhan, s.308. 14 Hakeri/Ünver, s.489; Çolak /Taşkın, s. 696; Özbek/Doğan/Bacaksız/Tepe, s. 566,567. 15 Danıştay 10. Daire 9.12.2013, 2009/9560, 2013/8793; Danıştay 10. Daire, 18.6.2008, 2006/6131, 2008/4559, Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı 16 Danıştay 10. Daire 9.12.2013, 2009/9560, 2013/8793; Danıştay 10. Daire, 18.6.2008, 2006/6131, 2008/4559, Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı