Türkiye Barolar Birliği Dergisi 145.Sayı

87 TBB Dergisi 2019 (145) Nabi ÖZALP kişinin, yargı yetkisinin kullanılmasında mahkemelere ve hâkimlere emir ve talimat veremeyeceği; tavsiye veya telkinde bulunamayaca- ğı düzenlenmiştir. Bunun nedeni, yargı yetkisinin bağımsızlık ve ta- rafsızlık ilkeleri çerçevesinde yerine getirilmesinin sağlanabilmesidir. Bunun bir sonucu olarak, hâkimin işlemlerinden dolayı Anayasa’nın 40/3. ve 129/5. maddelerindeki devletin sorumluluğunun, idari so- rumluluğa ilişkin hükümlere tabi tutulması, diğer bir ifadeyle, idare hukukunda devletin ajanların faaliyetlerinden sorumluluğunu tayin eden hizmet kusuru ölçüsünün hâkimler yönünden uygulanması mümkün değildir. 17 Türk pozitif hukukunda, ilke olarak yargı fonk- siyonunun ifa edilmesi dolayısıyla devletin sorumlu tutulamayacağı esasını benimsenmiş olup, 18 ancak kanun ile düzenleme yapılması ha- linde tazminat verilebileceği kabul edilmektedir. 19 Nitekim idari yargı uygulamasında, yargısal faaliyetlerden dolayı idarenin sorumluluğu kabul edilmemektedir. 20 Bu nedenle ancak kolluk görevlilerinin iş- lemleri nedeniyle İçişleri Bakanlığı 21 ve savcılığın yargısal faaliyet dışında kalan işlemleri nedeniyle, idari yönden bağlı olduğu Adalet Bakanlığı sorumlu olabilir. 22 Örneğin kolluğun, koşulları oluşmadan önleme araması yapması, elkoyma veya önleme yakalaması tedbiri- ne başvurması halinde bundan zarar gören kişiler İçişleri Bakanlığı aleyhine tam yargı davası açabilirler. Nitekim Danıştay bir kararında; “ Ağır ceza mahkemesinin görev alanına giren bir suçtan dolayı suçüstü hali dışında avukatların üzerinin aranamayacağı tartışmasız olup, bir suçüstü hali olmadan müvekkili önünde kolluk kuvvetlerince üzeri aranan davacının meslek onurunun zedelendiği açık olduğundan davalı idarenin görevle ilgili 17 Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 16.12.2011, 661/799; Yargıtay Hukuk Genel Ku- rulu, 14.03.2012, 4-48/133; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 05.11.2010, 557/603; Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı. 18 Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 05.11.2010, 557/603; Yargıtay Hukuk Genel Ku- rulu, 16.12.2011, 661/799; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 14.03.2012, 4-48/133; Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı. 19 Yargıtay CGK, 5.5.2015, 2014/93, 2015/144, Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı. 20 Askeri Yüksek İdare Mahkemesi 1. Daire 13.1.1998, 1997/150, 1998/31; Danıştay 10. Daire 14.11.1996, 1995/4236, 1996/7540; A. Şeref Gözübüyük/Turgut Tan, İda- re Hukuku, Turhan Kitapevi, Ankara 2001, s.728, 729. 21 İsmet Giritli/Pertev Bilgen/Tayfun Akgüner, İdare Hukuku, Der Yayınları, İstan- bul 2006, s. 835; Kunter/Yenisey/Nuhoğlu, s.801. Danıştay 10. Dairesi, 26.12.2013, 2009/9893, 2013/9475, Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı. 22 Danıştay 10. Daire, 6.12.2013, 2009/9560, 2013/8793, Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programı.