Türkiye Barolar Birliği Dergisi 146.Sayı

15 TBB Dergisi 2020 (146) Tolga YILDIRIM Ona göre hükümetin amacı olabildiğince çok sayıda kişinin ko- runmasını sağlamak olduğundan, suçlular bile, masumlara karşı bir önyargıları olmadığını ispatlayabildiklerinde serbest bırakılabilmeli- dirler. Ancak bu düşüncenin temellendirmesine katılmak; argümanın ceza hukukunun varlık nedeniyle çelişmesi, “önyargı” kavramının muğlaklığı, suçluların önyargı sahibi olmadığını ispatlamanın güçlü- ğü gibi nedenlerle pek mümkün gözükmemektedir. 3. Jean Jacques Rousseau Bir başka toplum sözleşmecisi olan Rousseau; yasanın koyduğu ve yargıcın verdiği cezadan suçluyu bağışık tutma ya da bu cezayı bağış- lama hakkının yalnızca yargıçla yasanın üstünde olana, yani egemen varlığa ait olduğunu dile getirmiş, ancak bu durumda da egemen var- lığın hakkının pek açık olmadığını, bu hakkın nadiren kullanıldığını dile getirmiştir. 23 Rousseau’nun bağışlamayı “hak” olarak tanımlama- sı, Hobbes’u çağrıştırması bakımından dikkat çekicidir. 4. Montesquieu Montesquieu, bağışlama yetkisinin hükümdarın başlıca niteliği olduğunu, hükümdarların toplumun sevgisini kazanmak bakımından bağışlama işinden kimi zaman çok kazançlı çıktıklarını ve bağışlama- nın doğru zamanda yapılması gerektiğini ifade etmektedir. 24 Yazar, suç ve cezaların orantılılığından bahsederken de “ılımlı hükümetlerde suçun bağışlanmasının çok yararlı önlemlerden biri olduğu, ılımlı hü- kümdara tanınan bu bağışlama yetkisinin akıllı uslu kullanılırsa çok iyi sonuçlar verebileceği, bağışlamayan istibdat hükümetinin ise böyle bir mutluluktan yoksun kalacağı”na değinmektedir. 25 5. Cesare Beccaria Klasik okulun önemli isimlerinden Beccaria’nın affa şiddetle karşı olduğu hususu, muhtelif kaynaklarda çokça dile getirilmiştir. 26 Ger- 23 Jean Jacques Rousseau, Toplum Sözleşmesi (Çev. Vedat Günyol), 2. Basım, Çan Yayınevi, Basım Yeri Belirtilmemiş, 1965, s. 50. 24 Montesquieu, Kanunların Ruhu Üzerine (Çev. Fehmi Baldaş), Hiperlink Yayınevi, İstanbul, Nisan 2014, s. 119, 120. 25 Montesquieu, s. 118. 26 Keyman, s. 17; Türkân Yalçın Sancar, “ ‘23 Nisan 1999 Tarihine Kadar İşlenen