Türkiye Barolar Birliği Dergisi 146.Sayı

318 İsviçre Birleşme Kanunu (FusG) İle TTK’da Düzenlenmiş Bulunan Şirketlerin ... Bölünme sözleşmesi ile bölünme planını ayırt etmek gerekmekte- dir. Bu ayırım ve farklılık bölünmenin konusunun tek bir şirkete veya birden çok şirkete devredilmesinden kaynaklanmaktadır. Şirketin bölünme işleminin konusu, yeni kurulacak bir veya bir- den fazla şirkete malvarlığının devredilmesi şeklinde ve ticaret siciline tescilden sonra, hukuki ehliyetini yani tüzel kişiliğini kazanacak olma- sı nedeniyle, devralan şirkete önceden mevcut olmadığı için, yani yeni kurulmuş şirket olduğundan, bölünme sözleşmesi yapılması hukuken ve fiilen mümkün olmayacaktır. Bu sebeple, FusG’daki düzenlemede bölünme planı, tek taraflı hukuki işlem olarak öngörülmüştür. Şirket bölünmesi; bölünmeye tabi tutulan şirket veya işletmenin halen mev- cut bir şirkete devredilmesi şeklinde gerçekleşiyorsa, devralan şirketin tek veya birden fazla oluşuna göre, iki taraflı (tam bölünmede), tek ta- raflı (kısmi bölünmede) ortak bölünme sözleşmesinin varlığından söz etmek gereklidir. 7 Bölünme planının hazırlanması sırasında müzakere etme ve deği- şiklik yapılması gibi hususlar, tek taraflı bir hukuki işlem olduğu için çok az rastlanır. 8 Bölünme sözleşmesinin metinde bulunması gereken hususlar; FusG Art. 37. maddesi ile TTK’nın 167. maddesinde hükme bağlan- mıştır. Bölünme sözleşmesinde; birleşme sözleşmesi ile ilgili FusG Art. 12 hükmü uygulanabilir. Bölünme sözleşmesinin kuruluşunda, bölünme planındakinin aksine bölünen şirket ile devralan şirket karşılıklı birbi- rini uygun irade beyanlarının uyuşması gerekmektedir. Art. 37 hük- münde; taraflar, objektif noktalar üzerinde yazılı olarak anlaşmışlarsa, saklı tutulan yani sübjektif noktalar üzerinde anlaşamamaları halin- de, sözleşmenin taraflar arasında bağlayıcılığı ve geçerliliği olmadığı mevcudiyeti kabul edilir. 9 Bölünme sözleşmesi, bölünmeye katılan şirketlerin birinin mal- varlığının tamamını veya bir kısmını devreden şirket olarak ticaret sicili kayıttan itibaren, külli intikale göre devralan şirkete devretmeyi taahhüt ettiği, devralan şirketin ise, bu taahhüdü kabul ettiğine ilişkin, iki tarafa borç yükleyen bir sözleşmedir. 7 Andreas Meier, Art. 36, N. 1 - 3; Zürcher Kommentar zum FusG, Zürich 2004 8 Andreas Meier, Art. 36, N. 7 9 Andreas Meier, Art. 36 N. 8