Türkiye Barolar Birliği Dergisi 146.Sayı

34 Affın Hukuki Mahiyeti ve 2018/2929 Sayılı Kanun Teklifinin Kısa Bir Değerlendirmesi rektiğini ileri süremezler. Buna benzer biçimde Özbudun yasamanın af konusundaki takdir yetkisinin sınırlarının tespiti bakımından “ka- muoyuyla en yakın temas halinde bulunan devlet organının yasama olduğu, bu nedenle bu organın af konusundaki takdir hakkının sınır- landırılmasının affın bir “atıfet” olma niteliğiyle bağdaşmayacağı”nı öne sürmektedir. 101 Dolayısıyla anayasal sınırlar dâhilinde kalmak kaydıyla, yasamanın affın kişi ve madde yönünden kapsamını belir- lemek bakımından yasamanın genellik ve asliliğinden kaynaklanan bir takdir yetkisi olduğu yadsınamaz. Ancak yasa koyucunun takdir yetkisinin doğal sınırını özel olarak eşitlik ilkesi, genel olaraksa hukuk devleti ilkesinin oluşturduğunu söyleyebiliriz. 102 Yasa koyucu sınıflan- dırma ve farklılaştırmadaki takdir yetkisi 103 bakımından, eşitlik ilkesi- nin bağlayıcılığı nedeniyle tamamen serbest değildir. c. Genel-Özel Af Arasındaki Farklar Doktrinde bir görüş genel af-özel af arasındaki farkları şöyle izah etmektedir: 104 • Genel af belirli bir şahsı değil, fakat bazı durumlarda veya belirli bir zamanda yapılmış olan kanuna aykırı hareketlerin şu veya bu nevilerini hedef alan genel bir tedbirdir. Hâlbuki özel af şu veya bu şahsı hedef alan ve suçun içeriğini değil, suçlunun şahsiyetini göz önüne alan bir tedbirdir. • Genel af bütünsel ve köklü neticeler doğurur. Hâlbuki özel affın neticeleri kısmî ve sınırlıdır. • Genel af açılan kamu davalarını durdurur ve henüz açılmamış olanlar açılamaz. Hâlbuki özel af mutlaka mahkûmiyet kararın- dan sonra müdahale eder. 101 Ergun Özbudun, Türk Anayasa Hukuku, 12. Basım, Yetkin Yayınevi, Ankara, 2011, s. 313. 102 Mithat Sancar, “Devlet Aklı” Kıskacında Hukuk Devleti, 6. Basım, İletişim Yayı- nevi, İstanbul, 2012, s. 237. 103 Adam, Meclisin af yetkisi konusunda üç tahdit öne sürmektedir: Af için sebep/ gerekçe gösterilmesi, bu sebeplerin yargısal mercilerin göz önünde tutabileceği sebepler olmaması ve Meclisin af bahşederken af müessesesinin gayelerinden bi- rini hedeflemesi. Adam, 1941, s. 862. 104 Bkz. Adam, 1941, s. 851.