Türkiye Barolar Birliği Dergisi 146.Sayı

47 TBB Dergisi 2020 (146) Tolga YILDIRIM devletin güvenliğine, anayasal düzene, milli savunmaya ve devlet sırlarına karşı işlenmiş suçlardır. 132 Yine teklifin, 5237 sayılı TCK istisnalarının 765 sayılı eski TCK’deki muadil suçları; Atatürk aleyhine işlenen suçları ve anayasal kısıt nedeniyle orman suçları- nı kapsamına almadığı görülmektedir. Dolayısıyla teklifin aslında çok geniş bir yelpazedeki suç türüne şartlı özel af getirdiği sarihtir. V. SONUÇ Ceza hukukunda af müessesesi cezayı kaldıran istisnai bir hüküm olarak dönemden döneme çokça tartışılmış olup gelecekte de aynı ehemmiyeti koruyacağa benzemektedir. Devletin cezalandırma yetki- sinin ayrıksı yönünü oluşturan affa en çok itiraz, siyasi amaçlar uğruna af müessesesinin kullanılması üzerinden yapılmaktadır. Bu bakımdan tarihsel gelişimiyle beraber değerlendirildiğinde, affın pek temiz sicilli olduğu da söylenemez. Keza pek çok düşünür de affın istismar edile- bilirliği temelinden hareketle bu müesseseye karşı eleştiriler yönelt- miştir. Ancak bu noktada affı meşrulaştıran nedenlerin kimi zaman ağır bastığını da görmezden gelemeyiz. Dolayısıyla affı kontrast ku- tuplar doğrultusunda yorumlamak pek mümkün görünmemektedir. 2018 yılı Türkiye’sinde af gündemi çokça polemik konusu olmuş, sonunda bir grup milletvekili affa ilişkin kanun teklifini TBMM’ye sunmuştur. Bu çalışmada öncelikle affın teorik altyapısı ortaya konul- maya çalışılmış, teorik altyapı doğrultusunda bahse konu af teklifi de- ğerlendirilmiştir. Yapılan değerlendirme neticesinde şu sonuçlara ulaşılmıştır: • İnceleme konusu 2018/2929 sayılı kanun teklifi, adı itibariyle ol- masa da, muhtevası itibariyle bir af tasarısıdır. Söz konusu tasarı, 132 Öztürk/Erdem, devletin kendisine yönelik suçlar yerine kişilere karşı suçları af- fetme eğilimi nedeniyle eleştirmektedir. Yazarlar bu düşünceyi şu şekilde dile ge- tirmektedirler: “Karşı olduğumuz bir başka nokta da, devletin kendisine yönelik suçları değil de, kişilere yönelik suçları affetmesidir. Her suçun mağduru aynı zamanda devlettir gibi sözler doyurucu olmaktan uzaktır. Devlet, kişilere karşı suçlarda gösterdiği cömertliği kendisine karşı işlenen suçlarda göstermek isteme- mektedir. Devlet af yetkisini kullanmak istiyorsa, bunu her şeyden önce kendisi- ne yönelik suçlar bakımından yapmalıdır.” Bahri Öztürk, Mustafa Ruhan Erdem, Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri Hukuku, 10. Basım, Seçkin Ya- yınevi, Ankara, 2008, s. 434.