Türkiye Barolar Birliği Dergisi 147.Sayı

231 TBB Dergisi 2020 (147) Remzi DEMİR Maddede yer alan ölüm ibaresinin, kişiliğin sona ermesi olarak anlaşıl- ması ve dolayısıyla ölüm karinesini ve gaiplik hallerini de kapsayacak şekilde geniş yorumlanması gerektiği belirtilmiştir. 47 Nafaka alacağı kişiye sıkı sıkıya bağlı hak olduğundan mirasçılara intikal etmez. Na- faka alacaklısının mirasçıları, ölüm tarihinden sonraki döneme yönelik nafaka borçlusundan herhangi bir istemde bulunamazlar. Ancak mu- accel olmuş nafaka alacakları talep edilebilir. Zira ödenmemiş olan bu nafakalar, her mameleki hak gibi nafaka alacaklısının terekesinde yer alır. 48 Eğer nafakanın irat şeklinde değil de toptan ödenmesine karar verilmiş ve toptan ödenmesi gereken nafaka bedeli alacaklıya öden- memişse, bu bedel terekeye alelade alacak gibi dâhil olur ve mirasçılar bunu nafaka yükümlüsünden talep edebilirler. 49 Öğretide Alman Medenî Kanunu’ndan esinlenen bir görüş, yok- sulluk nafakası borcunun borçlunun ölümüyle sona ermesinin yerinde bir hüküm olmadığını, borçlunun ölümü halinde onun mirasçıların- dan en azından miras payları ölçüsünde bir talepte bulunabilmenin mümkün olması gerektiğini savunmaktadır. 50 Yoksulluk nafakası ki- şiye sıkı sıkıya bağlı haklardan olduğundan, boşanmadan sonra mi- rasçıların bağımsız bir dava açmaları ya da açılmış olan davaya de- vam etmeleri mümkün değildir. 51 Zira böyle bir durumda şahıs varlığı hakkı, malvarlığı hakkına dönüşmediğinden terekeye dâhil değildir. Yargıtay, davalı kocanın boşanma kararı kesinleştikten sonra ölmesi durumunda, kesinleşme tarihinden ölüm tarihine kadar yoksulluk na- fakasından sorumlu olacağına hükmetmiştir. 52 3. Yoksulluk Nafakası Alan Boşanmış Eşin Evlenmesi TMK m. 176/3’e göre, evlenen tarafın nafaka alacaklısı olması ha- linde yoksulluk nafakası kendiliğinden ortadan kalkar. 53 Kural olarak nafaka borçlusunun yeniden evlenmesi, yoksulluk nafakası borcunu sona erdirmez. Nafaka borçlusunun yeniden evlenmesi, evlenene yeni 47 Okyar Karaosmanoğlu, s. 430; Ruhi, Nafaka, s. 89; Ersöz, s. 479, 48 Akıntürk/Ateş, , s. 453; Öcal, a.g.e., s.63; Bozdağ, , s. 122; Gençcan,Yorum, s. 988 ; Dural/Öğüz/Gümüş, s. 159. 49 Bozdağ, s.88; Okyar Karaosmanoğlu, s.430. 50 Mehmet Erdem, Aile Hukuku, İstanbul, Seçkin, Ankara 2018, s. 207. 51 Perkdaş, s. 40; Demir, s. 27; Akıntürk / Ateş, , s. 453. 52 Y2HD, 10.10.2012T, 2012/1507 E, 2012/24142K. ( UYAP ) 53 Gençcan, Nafaka, s.531; Demir, s.101; Tutumlu, s.533; Özuğur, s.300; Öztan, s.308.