Türkiye Barolar Birliği Dergisi 147.Sayı

253 TBB Dergisi 2020 (147) Onur SARI tedir. Ancak yapay zekânın yaygınlaşmasıyla birlikte insan temelli kontrol mekanizması da mümkün olmayacaktır. Yapay zekânın kendi- si bizzat zararlara sebebiyet verebilecektir. Bu durumda yapay zekânın sebep olduğu zararların nasıl giderileceğinin düzenlenmesi gerekir. Yapay zekânın sebep olduğu zararlardan ötürü kimlerin sorumlu tutulacağının ve hangi hükümlere başvurulacağının ise değerlendiril- mesi gerekir. II. Yapay Zekâ Yapay zekânın sebep olduğu zararlardan sorumluluk konusuna değinmeden önce yapay zekânın ne olduğunun açıklanması gerekir. Zekânın tanımı doktrinde; öğrenme, düşünme, anlama gibi yetenekler olarak yapılmıştır. 1 TDK sözlüğündeyse zekâ; “ insanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri algılama, yargılama ve sonuç çıkarma yetenekle- rinin tamamı, anlak, dirayet, zeyreklik, feraset” olarak yapılmıştır. 2 Yakın bir geleceğe kadar zekâ, sadece homo sapiens gibi canlılara has özel bir yetenek olarak kabul görürken, bilgisayar sistemlerinin ge- lişmesiyle bu düşünce değişmiştir. 3 Günümüzde zekânın sadece insan gibi canlılara özgü olmadığı, yapay bir şekilde de üretilebileceği kabul görmektedir. Yapay zekâyla birlikte akıllı bilgisayar programları oluş- turulması hedeflenmektedir. Bu akıllı bilgisayar programları geliştiri- lirken öncellikle insan zekâsının nasıl çalıştığını anlamak, insanların tavırlarını incelemek önem arz etmektedir. 4 Böylelikle insanların gün- lük hayatlarında yaptıkları işler, seçimler ve davranışlar yapay zekâ tarafından yapılabilecektir. Yapay zekâ kavramı ilk olarak John Mc Carthy tarafından orta- ya atılmıştır. Mc Carthy; yapay zekâ kavramını başta akıllı bilgisayar programları olmak üzere akıllı makineler yapma bilimi ve mühendis- 1 Paulius Čerka/Grigienė Jurgita/Sirbikytė Gintarė, “Liability for damages caused by artificial intelligence” Computer Law & Security Review, U.K., 2015, V. 31. S.3, s.376-389, s.378 2 Türk Dil Kurumu İnternet Sözlüğü, Kaynak: https://tdk.gov.tr, E.T.: 14.05.2019 3 Čerka, Jurgita, Gintarė, s.378 4 Ayrıntılı bilgi için bakınız; Edwina L. Rissland, “Artificial intelligence and law: Stepping stones to a model of legal reasoning”, The Yale Law Journal, New Ha- ven, 1990, V.99.8, s.1957-1981, s.1959