Türkiye Barolar Birliği Dergisi 147.Sayı

267 TBB Dergisi 2020 (147) Onur SARI suz sorumluluk kabul edilirse teknik bilgi sahibi olmayan zarar gö- renler hatanın varlığını kanıtlamaktan kurtulacaklardır. Zarar gören, sadece zararını ve zarar ile yapay zekâ sistemi arasındaki nedensellik bağını ispat etmesi yeterli olacaktır. 61 Dolayısıyla sadece ürünün hatalı olduğunu ve hatalı ürün nedeniyle zararın doğduğunu ispat etmesi yeterlidir. Zarar görenin yapay zekânın kusurlu olduğunu ispat etme- sine gerek yoktur. Kusursuz sorumluluk halleri kendi içerisinde; hakkaniyet sorum- luluğu, özen sorumluluğu ve tehlike sorumlulukları olmak üzere üçe ayrılabilir. 62 Yapay zekânın sebep olduğu zararlar bakımından da li- teratürde bu sorumluk halleri bağlamından tek tek değerlendirmeler yapılmıştır. Biz de çalışmamızda ilk olarak yabancı literatürdeki yak- laşımlara yer vereceğiz. Arkasından ise sorumluluk türlerinin yapay zekâya uygulanıp uygulanmayacağını Türk Hukuku bağlamında ele alacağız. 1.1. Hakkaniyet Sorumluluğu Yapay zekâ sistemlerinin sebep olduğu zararların ayırt etme gü- cünden yoksun bir kişinin sebep olduğu zarar gibi talep edilebilece- ği doktrinde belirtilmiştir. 63 Mukayeseli hukukta da Lehman - Wilzig özellikle geçici ayırt etme gücünden yoksunluğun yapay zekâlara uy- gun olduğunu, kısa devre, sigorta atması gibi sebeplerle yapay zekânın hatalı çalışabileceğini ve zararlara sebep olabileceğini belirtmiştir. 64 61 European Parliament resolution of 16 February 2017 with recommendations to the Commission on Civil Law Rules on Robotics (2015/2103(INL), s.5, Kaynak: http://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2017-0051_EN.html (Erişim Tarihi: 01.08.2019) 62 Bu sınıflandırma konusunda ayrıntılı bilgi için bakınız; Tekinay, Akman, Burcu- oğlu, Altop, s.671 vd., Kılıçoğlu, Borçlar Genel, s.336, Eren, s.614, Reisoğlu, s.179, Bununla birlikte doktrinde bir diğer görüş ise kusursuz sorumluluk hallerini ola- ğan sebep sorumluluğu ve tehlike sorumluğu olmak üzere ikiye ayırmıştır. Tan- doğan, Kusur, s.22, Ayrıca ayrıntılı değerlendirmeler için bakınız; Oğuzman, Öz, s.137, Süleyman Yılmaz, “Türk Borçlar Kanunu Tasarısı’nda Sebep Sorumlulukla- rına İlişkin Yeni Hükümler”, AUHFD, Ankara, 2010, v.59/3, s.551 – 578, s.556 63 Sam N. Lehman - Wilzig, “Frankenstein unbound: towards a legal definition of artificial intelligence”, Futures, 1981, UK, V. 13.6, s.442-457, s.450 64 Lehman-Wilzig, s.450