Türkiye Barolar Birliği Dergisi 147.Sayı

324 Uluslararası Hukuk Bağlamında İklim Mültecilerinin Korunması Sorunu lıdır. 47 Ancak bu durum, sözleşmeyi onaylamış devletlerin tekrar bir araya gelmesini ve konu üzerinde uzlaşmalarını gerektirecektir. 1951 Sözleşmesi’nin uygulanması konusunda dahi ülkeler arasında farklı uygulamalar mevcuttur. İklim mültecileri konusunda da uygulama yeknesaklığının sağlanamaması muhtemeldir. Ayrıca 1951 Sözleşmesi “Ülkesinde Yerinden Edilmiş Kişiler” 48 i de kapsamına almamıştır, çünkü bu kişiler ülke sınırlarını aşmamış olup, sözleşmenin ilgili maddesine göre ülkeleri dışında bulunmadık- larından, bu kişilere mülteci statüsü tanınmayacaktır. Nitekim kitlesel akınlar halinde ülke menfaatlerinin gerekli kıldığı hallerde sınırların kapatılabilmesi mümkündür. 49 Kitlesel akınlar halinde göçe sebep ola- cak iklim değişikliği olaylarında, bu kişiler ayrı bir grup olarak söz- leşme kapsamına alınmış olsa dahi, uluslararası bir yük paylaşımının bulunmadığı hallerde non-refoulement 50 ilkesinin dahi sınırlanabilece- ği kabul görmüştür. 51 Kanaatimizce bütün bu sebeplerden ötürü 1951 Sözleşmesi’nin kapsamını genişletmek bu konuda etkili bir çözüm ol- mayacaktır. B. Önerilen Diğer Çözüm Yöntemleri İklim mültecilerinin tanınması, korunması ve yeniden yerleştiril- mesi amacıyla, konunun politik, yasal ve etik boyutu da göz önünde bulundurularak bu probleme yönelik sui generis çözüm önerileri ileri sürülmüştür. 52 Bunlar: 47 Legoux, s. 1. 48 Ülkesinde Yerinden Edilmiş Kişiler (Internally Displaced Persons) hakkında ay- rıntılı bilgi için Kara K. Moberg, “Extending Refugee Definitions to Cover Envi- ronmentally Displaced Persons Displaces Necessary Protection”, Iova Law Review , Vol. 94, No. 3, 2009, ss. 1107-1137. 49 Roman Boed, “State of Necessity as a Justification for Internationally Wrongful Conduct”, Yale Human Rights and Development Law Journal V. 3, I.1, (2000), s. 25-32. 50 Uluslararası teamül kuralı olarak kabul edilen geri gönderme yasağı (non- refoulement) devletlere zulme ya da ciddi zarara uğrama riski bulunan kişileri bu riskle karşı karşıya kalacakları yerlere göndermeme sorumluluğunu yüklemekte- dir, bkz. Neva Övünç Öztürk, “Geçici Korumanın Uluslararası Koruma Rejimine Uyumu Üzerine Bir İnceleme”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 66, S. 1, 2017, s. 203. 51 Ekşi, s. 50. 52 Biermann/Boas, s. 75.